Untitled

142 K E R K E L I J K E
m c. G. „ hetwelk de godzalige man mij toeftemde en ver-
Jaansi7.
„ maande, dat ik ijverig zou voortgaan in het pre-
tot 1552.
diken van het Euangelie."
Ondertusfchen heeft de geleerde man, na het inzien
van het bijgelovige, hetwelk in de Roornfclie
Kerk heer.?chte, hetzelve openlijk in zijne fchriften,
welke menigvuldig zijn, tegengefproken, en eene
meer zuivere leer aangeprezen, zoodat uit zijne
School en Onderwijs groote Hervormers der Kerk
zijn voortgekomen. Hoe hij aan CALVIN voorzeiden
dat deze een fteun der waarheid cn van Gods Kaningrijk
worden zou, hebben wij hier voor reeds
gezien Bladz. 40. (*) Doch even hierom vervielhij
in den haat der Paiijsfche Godgeleerden van dien
tijd, welke hem noodzaakte, Frankryk te verlaten,
alhoewel hij reeds eenen hoogen ouderdom bereikt
had. Eindelijk vond hij eene veilige fchuilplaats te
Nerac, eene ftad onder het gebied van Navarre,
bij de Koningin MARGARETHA, alwaar hij in eenen
hoogen ouderdom overleden is. Merkwaardig is de
bijzonderheid van zijn overlijden: ,, Op zekeren
dag had de Koningin hem bij zich op het middag,
maal, met eenige andere geleerde mannen, in welker
gefprekken zij veel vermaak fchepte, ontboden. Onder
den maaltijd begon LE FEVRE zeer treurig te
worden, en zelfs tranen te ftorten. De Koningin
vraagde hem, naar de reden van deze treurigheid,
in een gezelfchap, gefchikt, om zich te vervrolijken.
(*) Door eene drukfout heet hij daar LE FAIRE voor
LE FEVRE.