Rudolf Steiners rassenleer - Antroposofia

ihre Natur ist eingerichtet darauf, so viel als möglich Licht und Wärme aufzunehmen.
Ihre Natur ist eigentlich eingerichtet, dadurch schwarz zu werden. Jetzt kriegen sie
nicht so viel Licht und Wärme, als sie brauchen, um schwarz zu werden. Daher werden
sie kupferrot, werden Indianer. Das kommt davon her, weil sie gezwungen sind, etwas
von Licht und Wärme zurückzuwerfen. Das glänzt dann so kupferrot. Das Kupfer ist
selber ein Körper, der Licht und Wärme so ein bißchen zurückwerfen muß. Das können
sie nicht aushalten. Daher sterben sie als Indianer im Westen aus, sind wiederum eine
untergehende Rasse, sterben an ihrer eigenen Natur, die zu wenig Licht und Wärme
bekommt, sterben aus dem Irdischen. Das Irdische ihrer Natur ist ja ihr Triebleben. Das
können sie nicht mehr ordentlich ausbilden, während sie noch starke Knochen kriegen.
Weil viel Asche hineingeht in ihre Knochen, können diese Indianer diese Asche nicht
mehr aushalten. Die Knochen werden furchtbar stark, aber so stark, daß der ganze
Menschen an seinen Knochen zugrunde geht. 65 (einde citaat 130)
Annotatie: NB Het is opmerkelijk dat Steiner hier zowel de Maleiers als de indianen een
uitstervend ras noemt dat ten onder zal gaan. Voor beide rassen is dat een onjuiste bewering.
Wanneer over de Maleiers gezegd wordt: ‘Die Folge davon, ist daß sie anfangen,
unbrauchbare Menschen zu werden, daß sie anfangen, Menschen zu werden, die am
Menschen körper zerbröckeln, deren Körper abstirbt’, blijkt uit het geheel, dat met
‘unbrauchbare Menschen’ onbruikbare lichamen bedoeld worden, lichamen die een
afstervende tendens hebben en dus niet te gebruiken zouden zijn voor een ziel om te
incarneren. Deze visie wordt ook verwoord door de Rudolf Steiner Nachlaßverwaltung, die in
een brief te kennen gaf dat het stenogram op deze plaats niet eenduidig te interpreteren is, dar
de stenografe op dat moment moeite had om Steiner in zijn betoog te volgen (daar kan ik me
iets bij voorstellen, FS). Vanuit de huidige inzichten in het omzetten van stenogrammen
interpreteert men het stenogram op deze plaats nu als volgt: ‘Die Folge davon ist, daß die
Körper anfangen zu zerbröckeln. Das ist in der Tat bei der körperlichen Beschaffenheit der
Malayen der Fall. Er stirbt an der Sonne’.
Het uitsterven van rassen krijgt overigens een andere betekenis wanneer men onder een ras
niet alleen de bevolkingsgroep als zodanig verstaat, maar ook de cultuur die van oorsprong
met dat ras verbonden is (sinds wanneer is een cultuur aan een ras verbonden? Bovendien, als
er al zoiets bestaat als het collectief verbrokkelen van botten, moeten wij dan begrijpen dat dit
‘cultureel is bepaald’? Heeft vast te maken met de gekke eetgewoonten aldaar, FS). Het is niet
onmogelijk de stelling te verdedigen dat de oorspronkelijke indiaanse cultuur te gronde gaat,
evenals de oorspronkelijke Maleise cultuur. Maar zo beschouwd verdwijnen ook de
negerculturen en de oude Chinese cultuur. Het verschil tussen rassen wordt minder, omdat ten
koste van de oorspronkelijke culturen steeds meer de materialistische cultuur en leefwijze uit
Europa en Amerika worden overgenomen. Los daarvan staan de hier en daar plaatsvindende
heropleving van die culturen als reactie op het overheersende materialisme (waarom dat
cliché dat niet-westerse culturen per definitie niet materialistisch zijn, FS? Wederom sprake
van exotisme).
De reden die Steiner voor het uitsterven van het Maleise en het indiaanse ras aangeeft, is dat
de ene aan een te sterke inwerking van de zon en de andere aan een te sterke inwerking van de
aarde te gronde gaat. Bij de een ‘brokkelen de botten af’ en bij de ander ‘worden ze te zwaar’.
Het is niet duidelijk welke processen aan deze beelden ten grondslag liggen. Wel zijn ze in
overeenstemming met eerdere citaten, dat bij de indianen het fysieke lichaam overheerst en
bij de Maleiers het zielelichaam, zie citaten 79 en 80. De overheersing van het fysieke
lichaam zorgt voor een sterke verbinding met de aarde. Wanneer daarentegen het zielelichaam
65 Steiner, Vom Leben des Menschen, pp. 60-62