Rudolf Steiners rassenleer - Antroposofia

Christus, in tegenstelling tot zijn ‘Kleider’, die met het oppervlakte van de aarde te maken
hebben.
De laatste zin van het citaat: ‘Es muß aber nochmals betont werden, daß auch dieses
Symbolum gleichzeitig eine historische Tatsache ist’, maakt duidelijk, dat het leven van Jezus
Christus door Steiner zowel symbolisch als historisch wordt opgevat. In dit geval betekent
dat, dat de verdeling van de kleren van Christus onder het kruis, die zich symbolisch
afspeelde, tegelijk een symbool is voor de verdeling van de op aarde levende mensheid in vier
rassen’. 21 Dit is alles wat het van Baarda-rapport erover te zeggen heeft. Je zou zelfs kunnen
denken dat Steiner hiermee heeft willen zeggen dat het Christendom zich op die manier moest
verspreiden over de vier hoofdrassen. Daar kennen we genoeg leuke voorbeelden vanuit de
geschiedenis. 22
Verder kan ik me bij deze passage een ding bedenken. Het zou mogelijk de bron kunnen zijn
voor Dieter Brüll, in zijn tirade tegen Gjalt Zondergeld, De nieuwe reactionairen. Brüll:
‘Omdat de duvel met Zondergeld speelt, heeft hij precies de verkeerde ‘racist’ te pakken.
Zeker, hij (Sigismund von Gleich, FS) werkte Steiners ‘rassenleer’ uit voor de voor-
Christelijke tijd (daarna hebben in de zienswijze van Steiner rassenverschillen hun betekenis
verloren).
Maar hij was juist een fervente Nazi-bestrijder van het eerste uur, die nimmer een steekje
heeft laten vallen…’enz. 23 Het gaat mij dus wederom alleen om die ene opmerking. Want het
bovenstaande citaat is het enige Steinercitaat dat ik heb gevonden dat een beetje in de buurt
komt van Brülls stelling. En geloof me, als er een uitspraak van Steiner zou bestaan die dit
verhaal van Brüll meer zou bevestigen zou het breeduit, of wellicht met klaroengeschal in het
eindrapport zijn opgenomen. Maar dat is dus niet het geval. Het blijft dus een raadsel waarom
dit artikel van Brüll zo heilig en belangrijk is voor de rechtzinnigen der Nederlandse
antroposofen. Want dit is de enige opmerking over het werk van Steiner in het hele artikel
(verder gaat dit stuk uitsluitend over deze of gene infame criticus, die de godvergeten
21 Eindrtapport, p. 345
22 Hoewel het er te veel zijn om op te noemen wil ik wel een voorbeeld noemen van tot wat voor misverstanden
de nieuwe blijde heilsboodschap van de Europeanen leidde in veroverde gebieden buiten de Christelijke wereld.
In dit geval de Azteken. Uit Rudolf van Zantwijk, De oorlog tegen de goden; Azteekse kronieken over de
Spaanse verovering uit het Nahuatl vertaald, Meulenhoff, Amsterdam, 1992.: ‘Om de huidige lezer enige indruk
te geven van wat de Azteken aan wartaal te horen kregen kan het volgende voorbeeld dienen: als Christelijke
missionarissen zich met fanatieke ijver op de studie van het Nahuatlahtolli, de officiële taal van het Azteekse
Rijk hadden gestort en de volgende eenvoudige boodschap wilden brengen: ‘In de hoogste hemel verblijft God
de Vader, Uw Koning. Hij is het Woord, Hij is de Schepper. Hij is de Drieëenheid: God de Vader, God, de Zoon
en de Heilige geest. Jezus Christus is Gods Zoon, die voor ons aan het kruis gestorven is, Hij is het lam Gods,
dat vrij is van alle zonden’, dan hoorden de Azteken letterlijk het volgende: ‘In de bovenhemel verblijft jullie
vadergod, jullie spreker, het gesprokene, dat waardoor wij allen leven. Hij is drieheid, vadergod, Goddelijke
zoon, Goddelijke adem. Xesuclisto is Goddelijke zoon, die voor ons op de plankenvereniging is gestorven. Hij is
het nooit ernstig gekromde katoendier’. En dat terwijl de Azteekse hoofden afbeeldingen van de Spaanse koning
zagen, die trots het juist ‘immer ernstig gekromde gekrulde katoendier’ om zijn hals droeg als ordeteken van het
Gulden Vlies.
De bovenstaande moeizame communicatie moet een ware ramp geweest zijn, als een man als Peter van Gent
zich ermee belastte, die een notoire stotteraar was. Stotteren is in het Nahuatl fataal, omdat een verdubbeling van
de lettergrepen een wezenlijke betekenisverandering met zich meebrengt. Tlahtoani, (Hij die spreekt), waarmee
de Azteken een vorst of een vorstin aanduiden, wordt bij stotteraars al gauw tlatlahtoani, maar dan is de
betekenis ‘kletser’, of iemand die teveel praat. Het bovenstaande tekstje, uitgesproken door Peter van Gent, die
al een jaar na de val van Tenochtitlan in Texcoco actief was, zal ongeveer zo in Azteekse oren hebben
geklonken: ‘In de allerhoogste hemel verblijft telkens weer God het oompje, jullie veelprater, het steeds gezegde,
dat waar door allen leven, hij al drieheid, oompje god, godenkleuter, godengehijg. Xesoclisto, die voor ons op de
arendsplankenvereniging vele doden gestorven is. Hij is het nooit voortdurend bezorgde gekrulde katoendier’.
23 Dieter Brüll, De nieuwe reactionairen, met een bijzondere aandacht voor het verschijnsel Zondergeld,
‘Driegonaal’. 1986, nr. 1 (opnieuw gepubliceerd in maart 1996, (anti)racisme versus Anthroposofie, p. 14-25), p.
21.