Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

DE EUCHARISTIE
Het sacrament van de eucharistie was aanvankelijk een leer van het oorspronkelijke
christendom die aangaf hoe de ziel van de mens geestelijke
eenheid kon bereiken met de innerlijke Christus – als het ware een straal
van de kosmische Christus – waardoor, als deze vereniging of yoga volledig
was, de mens een godmens werd.
Andere religies spreken over de innerlijke boeddha, en de kosmische
boeddha, waarmee men niet Gautama, de hindoeleraar bedoelde, maar
een kosmische boeddha van wie Gautama een straal was, zoals Jezus
de avatåra een straal was van wat de christenen de kosmische Christus
noemen.
Deze mooie en werkelijk heilige christelijke leer hoe deze yoga of eenwording
kon worden bereikt, ging na korte tijd, tengevolge van een aantal
samenvallende oorzaken, in de christelijke kerk verloren en werd
vervangen door een ceremonie. Met andere woorden, men stelde een
ceremonie of rite in de plaats van de occulte esoterische leer die, behalve
door heel weinigen, was vergeten. Die weinigen probeerden het totaal
verloren gaan van het wonder uit de boezem van de christelijke kerk en
het christelijke denken als het ware tegen te houden of te beperken. Velen
van hen waren van oorsprong heidenen die tot de nieuwe theosofische
beweging, want dat was het vroegste christendom, werden aangetrokken,
omdat ze aanvoelden dat die een nieuwe impuls van geestelijke kracht
betekende; ze ontleenden de eucharistie aan de ceremoniën van de mysteriën
van Dionysus. De dionysiën, de dionysische mysteriën, kenden een
communie waarin de priesters en de gemeente samen dronken van het
bloed en aten van het vlees van hun godheid Dionysius. Het bloed was
wijn, het vlees was graan, brood zo u wilt, of tarwe.
De christenen namen dit over omdat zij iets begrepen van de innerlijke
betekenis van dit dionysische symbool, en dat is de oorsprong van
wat de christenen zelfs nu nog het heiligste mysterie in de christelijke
kerk noemen – wat het oorspronkelijk ook was; ze zetten een traditie
voort, maar vergaten de oorspronkelijke waarheden ervan.
Zelfs nu nog kunnen we zeggen dat de heiligste leer die we als theosofen
hebben, ons heiligste mysterie of ons meest occulte streven, is zo te
leven en te denken en te studeren en getraind te worden dat de individu-