Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

SYMBOLIEK IN HET VERHAAL VAN JEZUS 75
nu Klein-Azië heet, de planeet Saturnus in mystieke taal vaak een ‘ezel’
werd genoemd, of liever, de ezel stelde in de mystieke symboliek die
planeet voor. En het ‘veulen van de ezel’ was in dezelfde mystieke symboliek
deze aarde, want de zieners uit de oudheid zeiden dat deze stoffelijke
aardbol onder de rechtstreekse vormende invloed stond van de planeet
Saturnus.
Als u verder bedenkt dat de cyclische omzwervingen van de monade in
het zonnestelsel strikt wetmatig en ordelijk plaatsvinden en langs routes
die van de ene planeet naar de andere lopen; en als u ook bedenkt dat het
aardse Jeruzalem volgens de joodse symboliek deze aarde was, zoals het
hemelse Jeruzalem volgens de christelijke symboliek het bestaan was in
geestelijke sferen en het doel dat de mens door evolutie moet bereiken,
dan krijgt u misschien een helderder idee van wat ik u in het kort en
gedeeltelijk probeer te vertellen.
De geestelijke ziel rijdt ‘Jeruzalem’ binnen – het stoffelijke bestaan –
op een ezel, dat is Saturnus, en het veulen van een ezel, onze aarde; de
monade, de christusgeest, die op die manier in de stof neerdaalt, wordt op
het kruis van de stof gekruisigd – dat wil zeggen wordt verraden en
gekruisigd, volgens de platonische beeldspraak van de Ouden.
Ik laat het aan u over wat u met deze buitengewoon mystieke gedachte
doet; want als uw geest wakker is en u heeft geprofiteerd van de aanwijzingen
die u zijn gegeven, dan zal deze gedachte voor u een voorbeeld zijn
van de ingewikkelde manier waarop tenminste een deel van de christelijke
geschriften zijn geschreven. Waarvoor u altijd moet waken is om ook
maar één enkele regel van deze christelijke geschriften te lezen alsof die
een concrete historische gebeurtenis weergeeft. Elk thema of denkbeeld
in de christelijke geschriften is allegorisch, en verwijst rechtstreeks naar
de inwijdingscyclus en naar enkele leringen die tijdens de inwijdingsceremoniën
werden gegeven.
Jezus heeft geleefd. Welke naam hij ook had, de als Jezus bekende
persoon was een echt mens, een grote wijze. Hij bestond inderdaad en
bovendien was hij een avatåra. Hij stierf, of liever verdween, en rond zijn
persoonlijke individualiteit of individuele persoonlijkheid werden
gebeurtenissen verzameld, gegroepeerd, bijeengebracht uit de inwijdingscyclus
van het Nabije Oosten; ze werden gehuld in het kleed van de
legenden die de westerse wereld nu bezit in wat ze het Nieuwe Testament
noemt. Met andere woorden, de persoon Jezus, de avatåra, werd gebruikt
als symbolische figuur om wie inwijdingsgebeurtenissen werden geweven