Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

DE NEERGAANDE BOOG EN DE OPGAANDE BOOG
Er zijn mij twee vragen gesteld die ik nu wil beantwoorden. De eerste is:
als we afdalen langs de schaduwboog geraken we in de stof; onze mooie
geestelijke vleugels worden gekortwiekt. Als we omhooggaan uit de stof
langs de opgaande boog, worden onze vleugels weer sterk; we vliegen als
het ware de ether in. De neergaande boog werkt verdichtend; de
opgaande boog heeft een tegenovergestelde werking, maakt etherischer.
Wil dat zeggen dat we bij het afdalen langs de neergaande boog dingen
doen – en door de ons omringende krachten bijna gedwongen worden te
doen – die we op de opgaande boog slecht of verdorven zouden noemen?
Met andere woorden, is zelfzucht op de neergaande boog iets waar de
natuur om vraagt, of niet?
De andere vraag is: Wat is het in de mens dat hem doet zondigen, de
oorzaak van wat wij mensen kwaad doen of zelfzucht noemen?
Op de eerste vraag antwoord ik dat volgens mij De Stem van de Stilte
dit alles prachtig samenvat: Werk met de natuur mee; dat betekent met de
stroom van de evolutie, in welke richting die ook vloeit, wat wil zeggen de
wil en de energie van de goden; de natuur zal zich dan voor u buigen en u
meester noemen. Zodra we proberen tegen de stroom in te zwemmen, in
adversum flumen, stellen we ons tegenover de stroom van de zich ontvouwende
of zich invouwende evolutionaire vooruitgang van de natuur; we
gaan dan tegen haar zogenaamde ‘wetten’ in, d.w.z. tegen haar wil; daardoor
worden we tovenaars. Ik geloof dat dit alles is samengevat in het
citaat uit De Stem van de Stilte: Werk met de natuur mee, doe wat de
natuur wil en ze zal zich voor u neerbuigen.
Voor we deze gedachte laten rusten, vraag ik u dit niet verkeerd op te
vatten. Als een theosoof en vooral een esotericus over de ‘natuur’ spreekt,
bedoelt hij niet alleen de stoffelijke of de astrale natuur. Hij denkt dan
niet zozeer aan de lagere delen van de enorme menigten levens die het
heelal vormen; hij bedoelt die wel, maar zijn aandacht is vooral gericht op
de kosmische logos, de goddelijke kosmische gids en het onpersoonlijk
geworden geestelijke licht van de wereld. Hoewel ons lichaam en de
lagere delen, door samen te werken met de natuur, bijdragen aan het verdichten
en vast worden, betekent ‘met de natuur meewerken’, zelfs op de
neergaande boog, een nog vollediger volgen van en zich vereenzelvigen