Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

DE OORSPRONG VAN HET CHRISTENDOM 65
zijn: één van de joodse historicus Josephus en één van de Latijnse
geschiedkundige Tacitus. Maar er is bewezen dat de bij Josephus gevonden
verwijzing een vervalsing is, een tussenvoeging op een later tijdstip,
kennelijk van christelijke zijde; die kunnen we dus schrappen. En Tacitus
valt onder dezelfde verdenking!
Ik heb dit alleen vermeld om op een feit te wijzen, niet om tijd te
besteden aan een interessante historische polemiek. Hoe ontstond het
christendom? Wat was de oorsprong ervan? Dit zijn zelfs nu nog lastige
onderwerpen om te bespreken. Er zijn in de christelijke kerk zoveel
prachtmensen dat men aarzelt iets te zeggen dat onsympathiek of
onvriendelijk zou lijken voor de verlangens van hun hart, de aspiraties van
hun ziel. Maar het gaat hier niet alleen om sympathie – we bestuderen
waarheid en feiten; de heiligste sympathie is onkreukbaarheid en eerlijke
taal. Men kan het hartenleed van een mens niet verzachten door tegen
hem te liegen – niet lang!
Het christendom ontstond uit een poging van de ingewijden uit die
tijd om het wassende getij van degeneratie en verderf te stuiten, dat heel
sterk was geworden en met kracht opkwam. Het christendom was oorspronkelijk
een leer uit het heilige der heiligen, dat is een leer van het
adytum, het binnenste deel van de tempel. Men nam de edele figuur van
Jezus of Yêshûa‘, zoals zijn werkelijke naam moet worden uitgesproken
(een Hebreeuwse naam die ‘verlosser’ betekent, wat interessant is), – men
koos deze edele figuur als leraar, omkleedde hem als de centrale inwijdingsfiguur
met wat in de adyta plaatsvond, en bracht deze leringen of
feiten in enigszins verhulde allegorische vorm naar buiten. Resultaat: de
vier evangeliën. Daarom verschillen die onderling aanmerkelijk van
elkaar. Daarom lijken ze ook zoveel op elkaar. Dat is de reden van de
tegenstrijdigheden waar heel wat geleerden op hebben gewezen. Ze werden
niet geschreven als een getrouw historisch verslag van het leven en het
werk van een joodse rabbi, een joodse leraar, maar werden geschreven
door vier verschillende ingewijden, die de fundamentele mysterieleringen
van het heiligdom weergaven en de figuur van de edele avatåra Jezus als
kapstok gebruikten om het prachtige verhaal aan op te hangen.
Ik wil u eraan herinneren dat niemand weet wie deze evangeliën heeft
geschreven; niemand weet wanneer ze zijn geschreven; zelfs met de
grootste inspanning konden christelijke geleerden deze twee eenvoudige
vragen niet beantwoorden: Wie heeft de evangeliën geschreven? Wanneer
werden ze geschreven? Het enige wat de geleerden kunnen doen is bij bena-