Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

VRAGEN EN ANTWOORDEN 737
Was ze dat wel, dan zou ze een oneindige schepping voortbrengen.
H.P.B. probeerde aan te tonen dat het parabrahman van de occulte filosofie
geen scheppende, actieve, bewegende, veranderlijke god is. De
christelijke theologie zit vol tegenstrijdigheden omdat ze probeert te
definiëren en dus af te bakenen, te omsluiten wat grenzeloos is, ‘zonder
lichaam, begaafdheden en hartstochten’ zoals zij zeggen – en toch een
Schepper! Een tegenspraak.
Denk aan iets in de oneindige schoot van het kosmische leven: u, mij,
een zon, een planeet, op welk gebied ook, supergoddelijk, goddelijk,
spiritueel, verstandelijk, astraal, stoffelijk of lager dan het stoffelijke.
Elke entiteit waar ook, elke monade waar ook, die het kroost, een kind is
van het kosmische leven en voor altijd daartoe behoort, kan zich nooit
daaruit verwijderen, bevindt zich altijd daarin, van eeuwigheid tot eeuwigheid;
en toch is die monade voortdurend in beweging omdat haar hart
van het hart, de kern van de kern van het hart van het hart van de kern van
de kern ervan de oneindigheid is.
Zo verschijnen en verdwijnen de heelallen als ‘vonken van de eeuwigheid’.
In hun uiterlijke vormen van manifestatie zijn ze måyåvisch, illusies;
maar het hart van elk, de essentie van elk, is het kosmische leven in
al zijn eindeloze gebieden en uitgestrektheden. En daarom is het hart van
elk de oneindigheid: het hart van mij, het hart van u, de kern van mij, de
kern van u is de wortel van mij, de wortel van u, die eindeloos reikt tot in
het oneindige kosmische leven.
Dat oneindige kosmische leven is nooit als individu bezig om voort te
brengen; maar toch, als een oneindig aantal monaden, zoals de oceaan uit
een oneindig aantal waterdruppels bestaat, is de essentie van dat kosmische
leven ‘voortbrenging’. Elektriciteit bijvoorbeeld, om een huiselijk
beeld of analogie te nemen, is universeel, is kosmisch. Gezien als een eindeloze
essentie is ze onveranderlijk, maar in een oneindig aantal delen of
gedeelten van zichzelf is ze onophoudelijke activiteit. Het leven is oneindig
en toch, zo beschouwen wij mensen het tenminste, is het oneindige
leven bij wijze van spreken opgebouwd uit een oneindig aantal levens, en
elk van deze is een monade, waarvan het hart het hele kosmische leven is,
maar is als monade een druppel daarin. Het kosmische leven is dus onveranderlijk
omdat het geen individu is; het handelt niet, of beweegt niet of
functioneert niet als een individu, dat wil zeggen als een monade. Het is
het alomvattende leven van alle monaden, hun moeder, de eeuwigheid,
het grenzeloze, waaruit alles tevoorschijn komt en waarin alles terugvalt