Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

VRAGEN EN ANTWOORDEN 735
denken dat het om het echte pantheïsme gaat, maar om wat men abusievelijk
meent dat pantheïsme is.
JEZUS EN BOEDDHA
Wie vindt u, in uw Society, de grootste meester, Jezus Christus of Gautama-
Boeddha?
Onze Society heeft een platform dat breed en vrij is en vrijheid van
mening biedt aan al haar afdelingen, die praktisch autonoom zijn onder
onze constitutie. Het is daarom een zaak van weinig belang of de ene
theosoof meent dat Jezus Christus de grootste meester is en of een andere
theosoof denkt dat Gautama-Boeddha of een andere leraar van de mensheid
de grootste meester is. Voor mij is zo’n vraag van ondergeschikt
belang, want van werkelijk groot belang is de verheven boodschap van de
theosofie die wij, als ware theosofen, aan de wereld moeten brengen, en
het zijn beslist niet onze persoonlijke meningen of gevoelens over de
Groten die ons officiële standpunt of gedrag moeten beheersen.
Voor ons was Jezus, de avatåra, uit Palestina, een van de grote theosofische
meesters, en dat geldt natuurlijk ook voor Gautama de Boeddha
en andere geestelijke en intellectuele reuzen uit de geschiedenis; voor mij
persoonlijk is het van gering belang welke van de grote leraren van de
wereld door verschillende mensen de grootste wordt geacht. Voor mij is
het allerbelangrijkste aan de lijdende mensheid en onze in duisternis
verkerende wereld de levengevende, lichtgevende, helende geest van de
theosofie te brengen, de verheven wijsheid van de goden.
HET ONEINDIGE ALTIJD IN BEWEGING ZIJNDE LEVEN
De eerste grondstelling is, zo zegt ons De Geheime Leer, ‘Een alomtegenwoordig,
eeuwig, grenzeloos en onveranderlijk BEGINSEL’. In hetzelfde verband
lezen we: ‘Deze oneindige en eeuwige oorzaak . . . is de wortelloze wortel van
‘alles dat was, is, of ooit zal zijn.’’’ Als dit ‘onveranderlijke beginsel’ dat zelf
wortelloos is, de wortel is van al wat is, d.w.z. de wortel van het veranderlijke,
steeds aan verandering onderhevige bestaan op alle gebieden van manifestatie,
dan zou men denken dat het in zijn schoot de zaden van veranderlijkheid met
zich voert en dus niet ‘onveranderlijk’ is. Ik zou graag zien dat u deze voor mij
schijnbare paradox ontrafelt.
Het is een vraag die een eeuwig raadsel is voor de westerse filosofie