Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

VRAGEN EN ANTWOORDEN 729
mythisch zomerland, waar ze in een soort zinloze en dwaze atmosfeer van
zelfbehagen schijnen te leven. Het is in feite niets anders dan een droomtoestand
en houdt geen rekening met de zevenvoudige constitutie van de
mens of met de verschillende delen van zijn constitutie, en het lot dat
deze verschillende delen na de dood respectievelijk ondergaan.
Het is de oude dwaze gedachte van het eeuwigdurende persoonlijke,
niet veranderende ego, zoals de christenen die in een andere vorm
hebben aangenomen; en de spiritisten zien niet in wat de waarheid is.
Vandaar dat het spiritisme, zoals dat wordt opgevat, inderdaad een ‘noodlottig
bijgeloof’ is.
Maar in een wereld die typisch materialistisch was toen H.P.B. verscheen
om haar werk te doen in het westen, die in het algemeen, met uitzondering
van de goede kerkgemeenschap, niet geloofde in het overleven
van iets in de mens, en die de mens zag als weinig meer dan een lichaam
en zijn denken en emoties en zijn ethisch gevoel als een soort etherisch
uitvloeisel van de zuiver materiële krachten die in de menselijke hersenen
werken – in zo’n wereld, herhaal ik, waren de leringen van de spiritisten,
die zeiden dat er in de mens iets meer is dan alleen een stoffelijk lichaam,
zelfs al was het alleen een soort verlenging van het ego in een droomwereld,
ideeën die toch iets meer vertegenwoordigden dan de grofmaterialistische
opvattingen van de geleerden en de even materialistische
opvattingen van de kerkgemeenschap.
Het was dit gevoel, niet zozeer van spiritualiteit, maar van het uitzien
naar iets dat het stoffelijk lichaam te boven gaat, dat als deel van het spiritisme
door de nirmå .nakåya’s werd gekoesterd, omdat het in het denken
van het materialistische westen de gedachte bracht dat een mens iets meer
is dan het stoffelijk lichaam dat, zo dacht men in het westen, vertegenwoordigd
door zijn wetenschap, de alfa en omega van de mens was.
Deze spiritistische verschijnselen, die voor de materialistische wetenschap
van die tijd volkomen onverklaarbaar waren, brachten inderdaad de
gedachte dat er in de mens iets meer was dan alleen zijn lichaam, onbekende
krachten van psychische en mentale aard, die echter ten onrechte
‘geestelijk’ werden genoemd; en het voorgaande was nu juist de reden
waarom H.P.B., toen ze voor het eerst met haar openbare werk begon,
onder de spiritisten begon te werken, omdat die probeerden, hoe
verkeerd de methode ook was, zich te bevrijden van de overheersende
materialistische gedachten, leringen, neigingen en de zielsvernietigende
uitzichtloosheid van die tijd. Het was op deze kleine schaal dat de