Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

726 ASPECTEN VAN DE OCCULTE FILOSOFIE
vangt. Maar het feit blijft dat ieder mens als het ware door de occulte
sympathie van de natuur is verbonden met een groot leraar; en hij moet
gereed zijn voor de tijd dat hij rechtstreeks in contact komt met zijn eigen
hogere zelf of met de uiterlijke leraar of goeroe die hem zal helpen met
zijn eigen hogere zelf in contact te komen. Maar bedenk dat de innerlijke
mens, de geestelijke mens, het hogere zelf, de meest verheven leraar is die
een mens kan hebben.
INCARNEREN WIJ OOIT ALS DIEREN?
Wat is, gezien de lering van de theosofie: ‘Eens een mens, altijd een mens’, de
verklaring van sommige oosterse leringen die zeggen dat een mens op aarde
terugkeert als een tijger of een olifant, enz. – en ook van de vele overleveringen
in westerse landen dat een dier is bezeten door een menselijke geest?
Geen mens incarneert ooit als een dier. Dat is een ondubbelzinnig feit
waarop geen uitzondering bestaat. En de reden daarvan is dat er beslist
een barrière bestaat, van mentaal-psychische aard, die een menselijke ziel
verhindert een dierlijk psychovitaal organisme binnen te gaan. Dat zou
natuurlijk wel door een magische handeling kunnen gebeuren, door een
zwarte magiër, en vandaar het ontstaan van verhalen over weerwolven,
lykantropie, enz. Maar deze daad van zwarte magie bewijst de algemene
en onveranderlijke wet: dat een mens normaal gesproken nooit in een
dier kan incarneren.
Als aan de andere kant een tovenaar of iemand die onafgebroken een
slecht leven leidt, in de loop van vele, vele incarnaties in een voortdurend
neerwaartse richting, hoe langer hoe minder menselijk wordt, totdat de
breuk met de geestelijke en menselijke monade plaatsvindt – en in dat
geval is er niet langer een mens, maar alleen het lagere viertal met enkele
zwakke indrukken of psychische afschaduwingen van menselijkheid – als
dit plaatsvindt is de entiteit niet langer een menselijk ego maar als het
ware een in de steek gelaten lager viertal of een menselijke machine, in
feite niet meer dan een menselijke schil, die al zo is gedegenereerd dat hij
zich praktisch op het niveau van het dierlijke bevindt. Maar het menselijke,
het ego, de mens ervan is allang vertrokken.
Zo’n verlaten voertuig wordt, door de natuurlijke aantrekking tussen
gelijken, op een nog lagere graad van afdaling en ontbinding van het
lagere viertal, aangetrokken tot dierlijke lichamen en zelfs tot plantenlichamen.
Maar let wel, dit is niet de incarnatie van een mens, omdat zo’n