Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

VRAGEN EN ANTWOORDEN 721
betekenen niet dat één kant van het heelal in feite mannelijk en de andere
in feite vrouwelijk is, wat belachelijk zou zijn, maar het betekent alleen
dat op een bepaald punt, en wel tijdens de manifestatie, tweevoudigheid
overheerst. Meer betekent het niet.
Als we het over belichaamde wezens hebben, is het natuurlijk volkomen
juist om over de mensheid te spreken als androgyn, tweeslachtig,
waarvan de rudimentaire organen zich nog als overblijfselen uit een grijs
verleden in het lichaam bevinden. Als androgyn voor het heelal wordt
gebruikt, duidt het alleen op de dualiteit van geest en stof, bewustzijn en
voertuig, geest en substantie – of een ander stel woorden als u wilt. En dit
androgyne of tweevoudige karakter van alle gemanifesteerde werelden
begon inderdaad met de kosmische buddhi of mahåbuddhi; het begon
zich echter pas duidelijk te tonen op het gebied waarop fohat in het bijzonder
werkt, en dat is het gebied van de kosmische kåma. Daarboven
gaan de twee stralen uit het ene omhoog om zich te verenigen; u heeft
een voorbeeld in uzelf: het individuele ego, of de individuele geest, splitst
zich gedurende de belichaming in de zevenvoudige constitutie, waarvan
men de ene kant geestelijk, en de andere kant voertuiglijk kan noemen;
de ene kant bewustzijn, de andere voertuig; de ene kant kan men wil noemen
en de andere bewustzijn. Het maakt niet uit hoe men ze noemt: er is
dualiteit.
Maar de dualiteit komt voort uit åtman, de fundamentele egoïteit of
monade in de mens, en de mens kopieert eenvoudig in zijn constitutie en
structuur wat het heelal is. Volgens het axioma van Hermes: ‘zo boven, zo
beneden’. Bestudeer hier beneden wat u ziet en u krijgt de sleutel tot de
kennis van het goddelijke. Het goddelijke weerspiegelt zich in zijn verre
voortbrengselen, in zijn verre voertuigen – in zowel het belichaamde
heelal als de mens. Åtman weerspiegelt zich zwak in de mens als gevolg
van onze onvolmaakt ontwikkelde voertuigen; en evolutie bestaat niet
zozeer uit de groei van deze geestelijke werkelijkheden tot iets groters, als
wel uit het vervolmaken van de voertuigen, zoals het denkvermogen waar
de goddelijke straal doorheen gaat, zodat deze voortdurend kunnen
groeien naarmate de evolutie voortschrijdt met haar verfijnende en zich
ontplooiende krachten – zodat de goddelijke straal zijn licht in steeds grotere
pracht kan laten schijnen. Dat is de betekenis van alle evolutie: van
binnen naar buiten. Zoals het zaad de plant voortbrengt, de plant de
knoppen, de knoppen de bloemen en de bloemen het zaad: het zaad, de
plant, de knop, de bloem, het zaad, de plant, de knop, de bloem. De