Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

710 ASPECTEN VAN DE OCCULTE FILOSOFIE
Wij hebben nog niet het juiste vermogen voor verhoudingen ontwikkeld
om de schoonheid van het komende zesde wortelras te kunnen waarderen;
en zelfs in het vijfde weten we nauwelijks wat echte schoonheid is.
Zelfs in de kunst is schoonheid een onderwerp van discussie.
Wat zou u ervan zeggen kaal te zijn, twee ruggegraten te hebben, één
oog en geen tanden? Wat zou u ervan zeggen als u elk jaar uw huid en de
nagels van vingers en tenen afwierp: uw huid afwierp zoals een slang nu
geregeld doet? Hoe zou u het vinden niet langer een man of een vrouw te
zijn, maar een geslachtloos ‘ding’ zoals u nu waarschijnlijk minachtend
zou zeggen? Als onze huidige wetenschappers een van deze wezens van
het toekomstige zesde wortelras zouden kunnen vangen, zouden ze hem
in een glazen kast opbergen en hem voor de beschaafde wereld van nu
tentoonstellen als een monster, een teratologische curiositeit. De schitterende
geestelijke en andere vermogens die zo’n wezen van het zesde
wortelras te zien zou geven, zouden totaal verkeerd worden begrepen.
DE OORSPRONG VAN DE SÛRYA-SIDDHÅNTA
In Beginselen van de Esoterische Filosofie wordt gezegd dat de Sûrya-
Siddhånta een ouderdom zou hebben van ‘iets meer dan twee miljoen jaar,
volgens de algemene interpretatie’. – blz. 143. Is hij ouder dan de Rig-Veda en
is er iets definitiefs over zijn oorsprong bekend?
Er is niets definitiefs bekend, of door westerse geleerden als definitief
aanvaard, over de ouderdom van de Sûrya-Siddhånta, behalve zijn eigen
getuigenis of uitspraken; en dit getuigenis wordt door moderne Europese
oriëntalisten regelmatig verworpen als later aangebrachte toevoegingen
zoals ze die noemen. Er is absoluut geen bewijs voor deze stelling. Er is
geen reden te twijfelen aan de oorspronkelijke echtheid van deze uitspraken
in de Sûrya-Siddhånta; maar Europese oriëntalisten willen niet toegeven
dat het mogelijk is, gezien de moderne Europese evolutietheorieën
over de ouderdom van de mens, dat de beschaving twee miljoen jaar geleden
een boek heeft voortgebracht zoals de Sûrya-Siddhånta; ze ontkennen
het zonder meer; dat is aanmatigend, willekeurig, onredelijk, niet gebaseerd
op enig bewijs en eens zal men erom lachen als een voorbeeld van
wat men nu westerse negentiende- en twintigste-eeuwse ‘kritiek’ noemt.
De Sûrya-Siddhånta verklaart op zijn schilderachtige en zinnebeeldige
wijze dat hij door de zon zelf, door middel van een geprojecteerde solaire
vertegenwoordiger, werd gedicteerd aan de grote wijze Asuramaya, die