Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

VRAGEN EN ANTWOORDEN 707
van wezenlijk geestelijke aard. Als we dat in gedachte houden kunnen we
begrijpen hoe karma zou kunnen werken in het geval van iemand die
wreed is tegen dieren, die betrekkelijk verstandeloos zijn vergeleken met
de mens (wat echter niet betekent dat ze geen denkvermogen bezitten), of
in het geval van een mens die wreed is tegen een zwakzinnige, omdat hij
het gebrek aan denkvermogen van de arme zwakzinnige minacht. We
kunnen begrijpen, gezien de geestelijke en morele karmische oorzaken
die werken in en ten grondslag liggen aan de constitutie van de wreedaard,
dat juist deze wreedheid langzaam de deuren van intellectuele en
geestelijke inspiratie in die wrede mens sluit, zodat zijn gebrek aan sympathie
voor dieren of voor de zwakzinnige er geleidelijk toe leidt dat de
wreedaard zelf langzaam, in de loop van zijn incarnaties, hoe langer hoe
minder ‘bezield’ wordt als het ware, omdat hij steeds minder beschikt
over het ziende, doorgrondende månasische vermogen. Zo wordt een
mens in zekere zin gestraft door de manier waarop hij anderen onrecht
aandoet of wreed behandelt. Maar die dingen gebeuren niet plotseling.
Het is een proces van degeneratie. Wreedheid die een heel leven of twee
of drie levens wordt volgehouden is een proces van achteruitgang, het
afbreken van het morele karakter en van geestelijk en verstandelijk
inzicht. En wat betekent dit anders dan een langzaam en geleidelijk verlies
van de geest, door zich blijvend aan wreedheid over te geven?
Zo redenerend kunnen we zeggen dat na lange tijd – twee, vier, zes
levens, de hemel mag weten hoeveel – iemand die een ander minacht
omdat hij een zwakzinnige is, of die wreed is tegen de betrekkelijk verstandeloze
dieren, langzaam bij zichzelf een begin van zwakzinnigheid
veroorzaakt; en zo worden we gestraft door de terugslag van de krachten
die we oorspronkelijk zelf in beweging hebben gezet. Dat wordt bedoeld
met het gezegde dat iemand die naar het zwaard grijpt door het zwaard
zal vergaan. Hij die wreed is zal aan zijn eigen wreedheid ten onder gaan
en anderen zullen wreed zijn tegen hem. Tijdens het proces wordt de les
geleerd. Het is natuurlijk duidelijk dat een idioot geen lessen kan leren
zoals een met verstand begiftigd mens. Maar het proces dat tot zwakzinnigheid
leidt stelt de ziel in staat de lessen van lijden en berouw te
leren, zodat de mens, als hij voldoende is ontwikkeld om de waarschuwing
tijdig ter harte te nemen, zelfs de uiteindelijke idiotie bespaard
blijft. Als hij daarna zijn wreedheid omzet in zachtheid en vriendelijkheid,
en het kanaal naar boven weer opent, zal het lijden dat hij ondergaat en
het gevaar dat hij voor zich ziet zijn karmische vergelding zijn, wat de