Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

682 ASPECTEN VAN DE OCCULTE FILOSOFIE
denis van de strijd van het vroege vijfde ras, in zijn Indiase tak, met de
Indo-Europees geworden Atlantiërs van Lankå, een eilandcontinent dat
nu is verzonken met uitzondering van zijn noordelijke landtong: Ceylon.
Ook het Mahåbhårata is, wat ik me ervan herinner, een legendarisch
episch verhaal, dat in een poëtische, soms bijna sprookjesachtige stijl, de
strijd weergeeft van vroege Indo-Europese vestigingen in India, waarin
Indo-Europeanen elkaar bevochten, en ook streden tegen de zogenaamde
inheemse bewoners van het grote schiereiland.
Dit is in enkele woorden een schets van wat het Mahåbhårata en het
Råmåya.na in werkelijkheid zijn, en feitelijk ook wat de Ilias en de Odyssee
zijn voor de Griekse legenden of geschiedenis. Deze grote heldendichten
zijn deels geschiedenis, deels legende en deels religieus onderricht. Als ik
religieus zeg bedoel ik filosofisch en mystiek en ook occult.
Nu is het voor een knap schrijver heel goed mogelijk in zo’n overwegend
romantisch en mystiek werk als het Mahåbhårata of het Råmåya.na
overeenkomsten te zien tussen de vijf På .n.dava prinsen aan de ene kant of
tussen Råma en Sîtå aan de ene kant, en iets of iemand anders aan de
andere kant, misschien overeenkomsten met kosmische gebieden of
beginselen. In de begintijd van de T.S. was dit een geliefde bezigheid of
ontspanning voor theosofische schrijvers. Er is echter alle reden om naar
overeenkomsten te zoeken in deze episoden ontleend aan het Mahåbhårata,
zoals de Bhagavad Gîtå, of de Anugîtå, want deze episoden zijn
niet zozeer het historische of legendarische deel, maar zijn weloverwogen
geschreven, halfocculte, religieus-filosofische verhandelingen, die hier en
daar in het legendarische, historische materiaal zijn ingelast, omdat die
werkwijze bij de hindoes erg geliefd is.
Als ik u was zou ik me over die dingen niet het hoofd breken, en zou
ik uw groep duidelijk vertellen waarom. Men zou hetzelfde kunnen proberen
met het Hebreeuwse Testament of het christelijke Nieuwe
Testament. Iemand die handig is in het vinden van occulte overeenkomsten,
of die denkt ze te vinden, kan heel veel echte of denkbeeldige overeenkomsten
vinden tussen bijvoorbeeld de patriarchen van het Oude
Testament en de gebieden of beginselen van de natuur, of tussen Jezus en
zijn discipelen en de gebieden of beginselen van de natuur. Maar al is er
voor zulke overeenkomsten enige reden, ze zijn altijd onzeker en zijn eerder
een plezierig tijdverdrijf dan een echte, degelijke esoterische studie.
Ik herhaal daarom dat als ik u was, ik mijn hoofd niet zou breken over
eventuele overeenkomsten tussen de vijf På .n.dava prinsen en iets in de