Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

VRAGEN EN ANTWOORDEN 677
natuurlijk een lang kåmaloka ondergaan, heel intens, en omdat hun
bewustzijn nog zo aards is, kunnen ze zelfs door magnetische sympathie
in veel gevallen als het ware zien of voelen, als in een soort dagdroom, wat
er op aarde gebeurt, niet in alle bijzonderheden maar, afhankelijk van het
individu, krijgen ze een min of meer duidelijk ‘beeld’ ervan.
DE OCCULTE LEER OVER HET EGO
Op blz. 402 van het Forum, juni 1938, wordt te kennen gegeven dat de ziel
in de christelijke betekenis eeuwig statisch is, en dat haar essentiële karakter niet
verandert (?) en er wordt beweerd dat onze theologie geen onderscheid maakt
tussen ‘onsterfelijk’ (niet doodgaand) en ‘onveranderlijk’. Dat is niet zo; en het
is onrechtvaardig te suggereren dat de tegenwoordige theologen zo dom zouden
zijn. In de vorige eeuw waren er misschien onnadenkende mensen die op een vage
manier half veronderstelden dat het onsterfelijke leven een toestand was zonder
vooruitgang of evolutie. Ernstig ingaan tegen zo’n absurd begrip alsof het in
onze eigen tijd bestaat, lijkt op ‘de sporen geven aan een dood paard’.
Het echte verschil tussen de theosofische en de christelijke opvatting over
onsterfelijkheid met vooruitgang, is eerder dat de laatste de neiging heeft die
niet-eindigende evolutie te zien als doorgaand in een rechte lijn omhoog – terwijl
de eerste het waarschijnlijk ziet als golvend of een evolutie in opeenvolgende
golven.
Een nadere uiteenzetting van de opvatting van de schrijver over het onderscheid
dat tussen ‘onsterfelijk’ en ‘onveranderlijk’ moet worden gemaakt, zou de
waarde van dat uitstekende en verhelderende artikel verhogen.
Dit is zowel interessant als suggestief en ik verwelkom de gelegenheid
het subtiele punt in de boeddhistische filosofie dat ik in het artikel waarnaar
wordt verwezen uiteenzette, nader toe te lichten, want het is me duidelijk
geworden dat het precies dit punt is waarmee het christelijke
denken totaal onbekend is of dat het geheel verkeerd begrijpt.
Het is te betreuren dat, als het gaat om de christelijke opvatting van
een blijvende en niet veranderende egoïteit van de ziel, onze correspondent,
evenals de meeste christenen, van mening blijft – hoe geëvolueerd
hun gedachten ook mogen zijn vergeleken met de christelijke ideeën van
voorheen – ik herhaal, nog steeds van mening blijft dat het ego essentieel
onveranderlijk is in zijn individualiteit of egoïteit. Dit is precies het hierboven
genoemde subtiele punt en daarop doelde ik toen ik sprak over de
‘onvergankelijke, onsterfelijke ziel in christelijke zin, die eeuwig statisch