Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

676 ASPECTEN VAN DE OCCULTE FILOSOFIE
HET BEWUSTZIJN NA DE DOOD
Ik heb gehoord dat het bewustzijn na de dood in kåmaloka eigenlijk niet meer
is dan een droombewustzijn, hoe levendig ook. Is het, terwijl men in kåmaloka is,
ooit mogelijk zich bewust te zijn van wat er op aarde gebeurt?
Of de menselijke ziel na de dood zich bewust is van wat op aarde, of
onder geliefde vrienden gebeurt, is lang niet zo’n eenvoudige zaak als de
spiritisten zich voorstellen. Zij kennen de leringen van de godswijsheid
niet en voor hen is het heel natuurlijk te denken dat het menselijke
bewustzijn na de dood ononderbroken doorgaat met misschien een
geringe onbewustheid op het moment van het sterven zelf. Zij houden
volstrekt geen rekening met de verschrikkelijke, werkelijk afgrijselijke
marteling die een dergelijke bewuste toestand na de dood in bijna elk
geval zou betekenen, als de dode kon terugblikken op de aarde, kon zien
wat er met de achtergeblevenen gebeurt en beseft dat het volkomen
onmogelijk is te helpen; ziekten zou zien, ellende, misschien verdorvenheid
en misdaad, zonde, ongeluk, naast de goede dingen.
De natuur is oneindig veel rechtvaardiger en vriendelijker. En dat is de
reden dat voor alle normale mensen, dat wil zeggen degenen die noch
heel hoog noch heel laag staan, met andere woorden die noch ingewijden,
noch tovenaars zijn, bij de dood onbewustheid intreedt en dat kåmaloka
is zoals ik het vaak heb beschreven.
Maar, en dit is een interessant punt, er is over kåmaloka en devachan
gezegd dat hoe geestelijker de man of vrouw is die sterft, hoe geringer de
kåmalokische ervaring zal zijn. De ziel van zo’n edel, geestelijk persoon
schiet als een meteoor door kåmaloka, en is zich daarvan en van de dingen
op aarde niet bewust. U ziet dus dat als we uitstijgen boven de
gewone goede mannen en vrouwen en tot de categorie van iets edeler zielen
gaan behoren, onze aard zo is dat er totaal geen postmortaal bewustzijn
ontstaat, we ons niet bewust zijn van de verschrikkingen of angsten
van kåmaloka, maar dat die toestand van onbewustheid onmiddellijk
overgaat in een heel gelukkig devachan na de tweede dood.
Als we nog hoger gaan en de graad van de ingewijden bereiken, dan
hebben we geleerd niet alleen in de slaap bewust te blijven, maar ook na
de dood. Maar zij doen dat zelfbewust en de toestand na de dood kent in
hun geval geen angsten of verschrikkingen voor hen, behalve misschien
de afkeer die ze voelen voor astrale beerputten.
Tovenaars of uitgesproken kwaadaardige en slechte personen moeten