Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

VRAGEN EN ANTWOORDEN 667
spiegeling van de individualiteit. De persoonlijkheid is als het maanlicht,
weerkaatst licht van de zon; en deze persoonlijkheid is altijd sterfelijk – en
dat is maar gelukkig! Denk eens hoe het zou zijn om eeuwig in onze
tegenwoordige persoonlijkheid te leven: onvolmaakt, onontwikkeld,
zwak, onbekwaam, niet in staat tot grote vooruitgang, een slecht verstaander,
een armzalig strever naar edele dingen, niet in staat het beste
wat in ons is gedurende een bepaalde tijd te ontvangen en vast te houden.
Toch is de persoonlijkheid een prachtig instrument of voertuig door
middel waarvan de individualiteit werkt. Ik denk dat we in het algemeen
kunnen zeggen dat de individualiteit de geest is en de persoonlijkheid ons
sterfelijk breinverstand; ze verandert met iedere geboorte.
Daarom is het duidelijk dat de individualiteit dezelfde blijft en dat we
haar ‘behouden’ in alle toestanden van bewustzijn, want deze verschillende
toestanden van bewustzijn, in al hun vele en vaak verbijsterende stadia
en veranderende kwaliteiten en eigenschappen, en teruggevoerd tot
hun uiteindelijke of oorspronkelijke bron, zijn licht-stof van de åtman.
Het bewustzijn houdt veel mysteriën in; en het werkelijke deel van ons is
bewust zelfs in die stadia van bewustzijn waarin de persoonlijkheid onbewust
is – een merkwaardige woordspeling die toch een diepe waarheid
bevat en verwijst naar dezelfde gedachte als in het Sanskriet-aforisme:
Åtmånam åtmanå paßya, ‘Ken het zelf door het Zelf’.
ONSTERFELIJKHEID EN GOED EN KWAAD
Ik heb het verslag gelezen van de innerlijke groep van H.P.B. in het Forum
van deze maand ( januari 1941), en in een ‘noot van de redactie’ wordt gezegd
dat men alleen door actief goed of slecht te worden de onsterfelijkheid kan verkrijgen.
Het gewone volk, noch heel goed noch slecht, houdt op te bestaan. Als ik
dit goed lees lijkt het mij verschrikkelijk en al lijkt een terugkeer naar deze veelbewogen
wereld nu niet precies benijdenswaardig, men heeft toch het gevoel dat
degenen die zich niet helemaal aan het kwaad hebben overgegeven meer recht
hebben door te gaan dan de volstrekt slechten.
Het lijkt ook niet in overeenstemming met de leer dat ALLEN tenslotte tot het
hoogste moeten evolueren.
Misschien redeneer ik niet duidelijk, want ik ben nog maar een beginneling
in het theosofisch denken. Ik lees en herlees de artikelen in het Forum en ontdek
vaak dat na veel studie het licht daagt. Maar dit laatste probleem gaat mijn
begrip te boven.