Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

628 ASPECTEN VAN DE OCCULTE FILOSOFIE
tie, de gewone menselijke evolutie of de evolutie van de mensheid, nadat
die toren een zekere hoogte in de bouw had bereikt, volgens de allegorie,
verwarring teweeg in dit streven ‘de hemel te beklimmen’ door menselijke
magie. De spraakverwarring betekende dat de Atlantische rassen
zich verdeelden in verschillende menselijke families, en daardoor ontstonden
verwarring en afgescheidenheid.
De ingewijden van het pad van de rechterhand bouwden ook een
‘toren van oneindig denken’, zoals de meester vertelt in De Mahatma
Brieven, maar hun toren is gegrond op geest in plaats van stof en is
daarom overal één, waardoor verwarring onmogelijk is. Daar zijn verwarring
en misverstanden niet mogelijk, zoals wel het geval is bij zuiver menselijke
pogingen, menselijke magie, om het ‘bolwerk van de hemel’ te
beklimmen.
PYTHAGORISCHE GEBODEN
Waarom werd de pythagoreeërs gezegd geen bonen te eten?
Ik vraag me af of Pythagoras erg welkom zou zijn geweest in een
bepaalde stad in New England – witte bonen en bruinbrood! Is er iets
slechts of misdadigs aan het eten van bonen, of bruinbrood en bonen ook
al zijn ze soms wat onverteerbaar? Maar dat is niet de ware betekenis. Er
was, weet u, een bepaalde kleine vroegchristelijke sekte die meende dat de
vijg de vrucht was van die bijzondere boom in de Hof van Eden waarmee
moeder Eva vader Adam verleidde om daarvan te eten. En waarom koos
men de arme vijg en maakte men die zo heilig dat het degenen van datzelfde
geloof was verboden vijgen te eten? Net zo’n geval als met ‘bonen’,
omdat men redeneerde dat de kleine zaden van de vijg de levenszaden
symboliseerden en daarom maakte men van de vijg een symbool; en men
maakte er iets heiligs van, een taboe, zoals men in het Zuiden zegt. Dus –
eet geen vijgen: ze zijn te heilig om te eten! En ongetwijfeld verwezen ze
naar die bepaalde zinnen in het Hebreeuwse boek Genesis waarin de
engel met het vlammende zwaard Adam en Eva verjoeg, omdat ze van de
verboden vruchten aten.
De pythagoreeërs hadden dus een leer met precies dezelfde strekking,
en zagen bonen – ze hadden erwten kunnen kiezen, of appelpitten of iets
anders dat zaden bevat, maar zij kozen nu eenmaal bonen – als een symbool
van het leven, als monaden, voortbrengers van een hele toekomst,
een plant die andere zaden voortbrengt, bonen, erwten, wat al niet. En