Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

VRAGEN EN ANTWOORDEN 621
bekend – als we de christelijke evangeliën buiten beschouwing laten. Zelfs
de verwijzing in Josephus, de joodse historicus, naar het feit dat er een
zeker iemand, Christus genaamd, in Jeruzalem leefde kort voor zijn eigen
tijd, wordt nu bijna algemeen door geleerden, buiten de christelijke kerk,
en ook door veel christelijke geleerden, gezien als een inlassing in de werken
van Josephus, mogelijk door Eusebius. Er bestaat absoluut geen enkel
historisch gegeven in een ‘heidens’ historisch werk over zijn werkelijke
bestaan, behalve de vage uitspraak in Tacitus en bij een of twee andere
schrijvers; en deze uitspraken zijn kennelijk gebaseerd op alleen maar
geruchten, die ongetwijfeld afkomstig zijn van vroege christenen.
Daarom zijn tientallen geleerden tot de conclusie gekomen dat het hele
verhaal over Jezus eenvoudig een oude ‘zonnemythe’ was – maar dat
accepteren theosofen niet. Ongetwijfeld leefde er in een tijd, die we het
begin van de christelijke jaartelling noemen, of in de eeuw voorafgaand
aan de algemeen aanvaarde datum van het begin van de christelijke jaartelling,
een wijze, een ziener, die in Palestina leefde en werkte, die waarschijnlijk
Yêshûa‘ werd genoemd, wat het Hebreeuwse woord is voor
‘Heiland’. Dit is de oorspronkelijke vorm van de naam die Iêso ~ us werd in
het Grieks en Iêsûs in het Latijn. Hij is degene naar wie theosofen
verwijzen als de avatåra.
Ik geloof niet dat de mensen weten hoe volstrekt ongefundeerd veel
van de geaccepteerde verhalen over het christendom zijn. Er is absoluut
geen bewijs, volgens de gebruikelijke maatstaven voor bewijs, dat Jezus
ooit leefde. De christenen zijn veelvuldig uitgedaagd om met een nauwkeurig
bewijs naar voren te komen, en ze zijn daarin niet geslaagd. Maar
toch beweren ze terecht dat er een oorspronkelijke figuur moet zijn
geweest om wie de mythen, verhalen, legenden zich hebben gegroepeerd,
die later in de verschillende geschriften werden belichaamd, zoals in de
vier evangeliën die nu canoniek worden genoemd, en in de twintig of
meer geschriften die we nu de apocriefe evangeliën noemen.
Als men denkt aan de verbitterde conflicten, theologische en andere,
de eeuwen van strijd die de vroege christenen onder elkaar voerden, een
voortdurende strijd in de eerste vijfhonderd jaar of meer, beseft men dat
er nauwelijks iets bewaard kan zijn gebleven dat in oorsprong waar was.
Wat wel bewaard bleef was het resultaat: de christelijke theologie; en ook
deze viel uiteen in verschillende scholen; zoals bijvoorbeeld de Grieksorthodoxe
Kerk, de Roomse, zogenaamd Katholieke Kerk, de Armeense
Kerk, de Nestoriaanse Kerk, de Koptische Kerk, de Syrische Kerk en