Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

598 ASPECTEN VAN DE OCCULTE FILOSOFIE
Het tweede voorbeeld zal het eerste verduidelijken en zal ook, hoop
ik, mijn algemene antwoord duidelijker maken: wij mensen zijn in één
opzicht in de meest ware zin ‘mislukkingen’ van de hiërarchie boven ons
en namen het pad omlaag op het laagste punt van onze evolutie in de
hiërarchie boven ons toen we dat laagste punt hadden bereikt; en dat
kwam omdat we toen onvoldoende waren vergeestelijkt om langs de
opgaande boog omhoog te gaan. Dit betekent kennelijk dat we ons niveau
in het kosmische leven hebben bepaald en onze evolutie voortzetten in en
op ons nieuwe niveau of gebied. We evolueren nu in deze hiërarchie, stijgen
omhoog en maken gezamenlijk natuurlijk deel uit van deze huidige
hiërarchie; en daarin groeien we, leren we, vorderen we, evolueren we; en
de tijd komt in de verre toekomst dat we alle lessen die de materie, d.w.z.
de stof en de energieën van deze hiërarchie ons kunnen leren, zo goed
hebben geleerd, dat deze materie en deze energieën ons niet langer
omlaagtrekken, want we zijn die aantrekking dan ontgroeid, voorbijgestreefd,
d.w.z. we zullen voldoende zijn vergeestelijkt zodat onze aantrekking
of neigingen omhoog zijn gericht; dan keren we terug naar ons
verheven thuis, de hiërarchie boven ons.
Het is onder andere om deze reden dat in sommige oude mystieke
geschriften mensen ‘gevallen engelen’ zijn genoemd, gevallen goden,
want dat zijn we inderdaad! We zijn geestelijke monaden die zijn gevallen
of gezonken in de gebieden en draaikolken van de stoffelijke werelden.
Verwar deze leer van gevallen goden of gevallen monadische levensatomen
niet met het andere feit of de andere leer van de zogenaamde
‘verloren zielen’. De verloren zielen behoren tot onze huidige staat van
evolutie en zijn de ‘mislukkingen’ die nu onder ons zijn: dat zijn die ongelukkige
wezens die de schakel met de innerlijke god hebben verloren of
hebben verbroken. Een ‘verloren ziel’ is iemand met een innerlijke
constitutie die in ontbinding is, die uiteenvalt; en in het geval van een
‘verloren ziel’ moet de monade of de innerlijke god die zo’n verloren ziel
had bezield, opnieuw in haar eigen gebieden beginnen een ‘nieuwe’ menselijke
ziel op te bouwen waarin ze kan werken en evolueren in menselijke
sferen in de verre, verre toekomst.