Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

VRAGEN EN ANTWOORDEN 597
Het zijn de ego’s die zo in de stof zijn verzonken, zo beneveld door de uitwasemingen,
als het ware, van de laagste rijken van de aarde dat, wanneer
ze in hun evolutie langs de neergaande boog tenslotte onze planeet D,
deze aarde, bereiken, ze niet ver kunnen gaan of ver kunnen opstijgen met
de rest van het leger van voortgaande ego’s die meer vergeestelijkt zijn; en
dit komt omdat ze nog te zwaar stoffelijk zijn en daarom hun aantrekking
niet naar omhoog maar naar omlaag is; en dat zijn wat we ‘verloren zielen’
noemen. Het zijn heel zeldzame gevallen; ze komen bij de mensheid
even zeldzaam voor als de meesters aan de andere pool van het zijn in het
mensenrijk. Niettemin is het aantal verloren zielen, door de eeuwen heen
en in totaal, betrekkelijk groot.
Deze vraag is dus, zoals u gemakkelijk kunt zien, heel diepzinnig en
moeilijk te beantwoorden, omdat ze zoveel overeenkomstige, maar toch
verschillende aspecten van leringen behelst. Ik zal proberen twee voorbeelden
te geven die de kwestie in uw geest misschien zullen ophelderen.
Elk systematisch heelal, hoewel per se een organisch wezen, d.w.z. een
eenheid of een individualiteit, is niettemin samengesteld, d.w.z. bestaat
uit verschillende delen, ja uit verschillende elementen, vanaf het hoogste
van zo’n heelal tot het laagste. Elk heelal is een kosmische hiërarchie die
een enorm aantal ondergeschikte hiërarchieën omvat; maar boven zo’n
heelal of kosmische hiërarchie staan andere kosmische hiërarchieën in
opgaande richting, en onder zo’n kosmische hiërarchie zijn andere kosmische
hiërarchieën die lager staan. Al deze kosmische hiërarchieën,
kleine of grote, bestaan uit scharen of menigten evoluerende, levende
entiteiten, vanaf goden in de hoogste gebieden tot evoluerende monaden
of levensatomen in de laagste gebieden. Daarom zijn deze menigten
levende wezens in vele verschillende toestanden van evolutionaire
ontwikkeling.
Deze hiërarchieën voeden elkaar. Ik bedoel hiermee dat als we bijvoorbeeld
hiërarchie A nemen, deze hiërarchie de daaronder staande
hiërarchie B voedt met de mislukkingen in de hiërarchie daarboven. De
mislukkingen van hiërarchie A die in evolutie niet verder kunnen als zij
het gevarenpunt of keerpunt omhoog bereiken, vallen dan omlaag in de
lagere sfeer, dat is in hiërarchie B en daar vormen ze bepaalde eenheden
van de evoluerende menigten van hiërarchie B. Op overeenkomstige
wijze voedt de hiërarchie die boven hiërarchie A staat, hiërarchie A met
de mislukkingen van eerstgenoemde hiërarchie. Er is dus een voortdurende
stroom levens van de ene hiërarchie naar een andere hiërarchie.