Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

596 ASPECTEN VAN DE OCCULTE FILOSOFIE
Er zijn echter menigten levensatomen die in vorige manvantarische
manifestaties voldoende zijn vergeestelijkt of ontwikkeld zodat ze, als ze
in dit manvantara het laagste punt van evolutie bereiken, dat veilig kunnen
passeren en verder de weg omhoog kunnen gaan – bezield. Maar vele
miljoenen, miljarden, biljoenen, quadriljoenen – ja, een ontelbaar aantal
levensatomen – hebben dat veilige punt in hun evolutie nog niet bereikt
waarop ze hun ontwikkeling in dit manvantara, verbonden met de geest,
kunnen voortzetten; en het zijn deze levensatomen – of monaden in deze
toestand – die de materiële substanties vormen die in de lagere gebieden
afdalen, daar worden vermalen in de werkplaats van de natuur en zielloos
verder gaan ‘terug naar de moederbron’. Niettemin hadden de ego’s of
‘zielen’ die evolueerden en een verzameling van deze levensatomen
gebruikten als voertuigen of lichamen, allang het veilige punt in hun evolutie
bereikt en voelden ze niet langer de aantrekking naar de stof zoals
deze afdalende monaden of levensatomen; daarom passeren die ego’s,
omdat ze quasi-geestelijk zijn, het keerpunt of gevaren-punt volkomen
veilig en vervolgen ze hun evolutie, hoewel ontdaan of bevrijd van hun
onwaardige atomaire voertuigen.
Vervolgens zegt de meester: ‘Hier is het dat de achterblijvende ego’s
bij miljoenen te gronde gaan.’ Deze zin heeft betrekking op bepaalde
menigten achtergebleven of onontwikkelde levensatomen of monaden of
‘ego’s die, omdat ze niet voldoende zijn vergeestelijkt om het gevarenpunt
te passeren, in de maalstroom terechtkomen, omlaag worden
getrokken en daar voor dat manvantara te gronde gaan. Deze laatste ego’s
zijn niet de eerdergenoemde ego’s waarover werd gesproken als ‘gezuiverd
van hun droesem’, en die opnieuw hun weg omhoog vervolgen.
Deze ego’s die bij miljoenen te gronde gaan zijn de hoogste klasse van
materiële monaden, maar nog niet voldoende vergeestelijkt, zoals eerder
gezegd, om het gevarenpunt te passeren en langs de opgaande boog
omhoog te klimmen.
Als we onze aandacht richten op de menselijke ego’s zien we een derde
klasse die bestaat uit de minst gevorderden van de hierboven besproken
eerste klasse. Ik heb het nu over dat betrekkelijk kleine aantal vertraagde
of onontwikkelde menselijke ego’s die op een bepaald punt van de
opgaande boog achter beginnen te raken en vermoeid worden van het
klimmen, bij wijze van spreken; en langzaamaan worden ze achtergelaten
tot ze tenslotte niet verder kunnen en geleidelijk terugzakken naar de
stof. Dit zijn voorbeelden van wat theosofen ‘verloren zielen’ noemen.