Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

594 ASPECTEN VAN DE OCCULTE FILOSOFIE
Ik herhaal dat de term ‘groepsziel’, mits goed begrepen, voldoende
zegt; maar hij is ongelukkig om de reeds genoemde reden.
WAAR BEN ‘IK’?
Waar ben ‘ik’ in hemelsnaam in deze wildernis van svabhåva’s en individualiteiten
en ikken en innerlijke goden? Wie ben ik en waar ben ik? Ik ben zevenvoudig,
ik heb zeven åtmans of godheden die samenwerken om mij te maken tot
wat ik ben, zoals chemische elementen samenwerken om een wezen te vormen;
maar welke delen van deze samenstelling zijn dat deel van mij dat meewerkt en
‘ik’ zegt, dat kleine onbelangrijke deel van mij dat zo agressief is? Welk deel van
mij is ik en welk deel is dat niet?
De mens is zijn hele zevenvoudige wezen, van het goddelijke omlaag
via alle tussenstadia, zelfs tot aan het lichaam. Het geheel is het individu,
bij wijze van spreken. We kunnen het voor ons denken misschien tot uitdrukking
brengen als een zuil van schoonheid, een lichtkolom, die zich
uitstrekt van het goddelijke naar de stoffelijke mens. Waar ons centrum
van bewustzijn op een bepaald moment is, dat is volgens mij het deel
waarover we op dat moment spreken als ons ik. Bij de dieren zit dat hier
beneden, wij mensen hebben het iets hoger; de meesters hebben het nog
wat hoger; de boeddha’s en christussen nog hoger, de godheden op een
nog hogere plaats van de schaal. Het hele zevenvoudige wezen is hijzelf,
bij wijze van spreken, en zijn ik is dat punt waar hij zich op dat moment
van zichzelf bewust is.
Natuurlijk verandert dit niet het andere feit dat juist omdat er in de
mens verschillende monaden zijn, er ook verschillende wezenlijke monadische
ikken of ego’s zijn. Maar dat is een ander verhaal.
VERLOREN ZIELEN, ACHTERBLIJVENDE EGO’S
EN DE AFDALING VAN DE STOF
In De Mahatma Brieven aan A.P. Sinnett staat op blz. 53 het volgende:
De stof die geheel van de geest blijkt te zijn losgemaakt, komt terecht in de
nog lagere werelden – in de zesde ‘POORT’ of ‘weg van wedergeboorte’ van het
planten- en delfstoffenrijk en van de primitieve diervormen. Vandaar gaat de
stof, die in de werkplaats van de natuur is vermalen, zielloos terug naar haar
moederbron; terwijl de ego’s die van hun droesem zijn gezuiverd, in staat
worden gesteld opnieuw voorwaarts te gaan. Hier is het dat de achterblijvende
ego’s bij miljoenen omkomen.