Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

VRAGEN EN ANTWOORDEN 593
De term ‘groepsziel’ wordt gebruikt in een poging een woord te
vinden dat, hoe onvolmaakt ook, de bijzondere verzamelingen entiteiten
beschrijft die zich min of meer op hetzelfde gebied of in hetzelfde stadium
van evolutie bevinden en die zich daarom min of meer als groepen
of verzamelingen wederbelichamen. In één opzicht is de term ‘groepsziel’
ongelukkig omdat hij de gedachte oproept dat er slechts één ziel is op hetzelfde
gebied die zich manifesteert door middel van alle individuele leden
van zulke verzamelingen en dat is niet juist.
Als de vraagsteller wil bedenken dat individualiteit als een verworven
factor in de cyclische, organische evolutie definitief wordt verwezenlijkt,
zij het vooralsnog onvolmaakt, wanneer een evoluerende monade het
punt bereikt dat ze zelfbewustzijn verwerft, zoals bij de mens, dan zal hij
gemakkelijk de gedachte achter de term ‘groepsziel’ begrijpen. Delfstoffen
bijvoorbeeld lijken enorm veel op elkaar; d.w.z. delfstoffen in een
bepaalde groep of aggregaat zijn alle aan elkaar gelijk, al zijn er natuurlijk
verschillende groepen of aggregaten binnen de grotere groep monaden
die hun kracht in het delfstoffenrijk manifesteren of tot uitdrukking brengen.
Hetzelfde geldt voor planten. Zo is er bijvoorbeeld de groep van de
eiken of van de pruimenbomen of van de rozenstruiken of van de
aardbeien of van het pampasgras of van de dadelpalm, enz., enz. Maar alle
planten samen kunnen weer worden gezien als een nog grotere en
algemenere groep die we het plantenrijk noemen.
Als we omhooggaan in de schaal van organische wezens, komen we bij
het dierenrijk, waar individualiteit nog beter waarneembaar is; en toch
kan men van dieren nauwelijks zeggen dat ze een zelfbewust individueel
bestaan hebben bereikt. Ze zijn bewust; ze hebben het zwakke bewustzijn
van zelfbewustzijn en tonen dat; maar ze handelen niet als individuen met
een wil en onderscheidingsvermogen in de mate waarin de mens dat doet.
Als we het mensenrijk bereiken, treden we een nieuw rijk binnen,
omdat het het rijk van zelfbewustzijn is, van individuele monadische
activiteit. Maar zelfs hier geldt de algemene regel; het hele mensenrijk
kan in een bepaalde zin een verzameling worden genoemd, wat voldoende
duidelijk is, van kleinere raciale groepen die het samenstellen of
er de samenstellende delen van vormen.
De lezer hoeft de gedachte, die hierin kort is geschetst, slechts in
beide richtingen door te trekken, vooruit en achteruit, en hij zal gemakkelijk
iets begrijpen van de aard van de elementalenrijken in het begin en
van de dhyåni-chohanische rijken die het mensenrijk vooruit zijn.