Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

556 ASPECTEN VAN DE OCCULTE FILOSOFIE
stoffelijke naar het astrale gaan, van het astrale naar gebieden en sferen
die nog etherischer zijn, van deze laatste naar andere nog etherischer,
vervolgens naar geestelijke gebieden, dan naar goddelijke gebieden en
sferen enz., ad infinitum, en bereiken nooit een einde, hoewel we zien dat
de levensladder min of meer regelmatig is verdeeld in afzonderlijke
gedeelten die we hiërarchieën noemen.
Het westerse pantheïsme heeft geen idee van de reikwijdte van deze
grootse gedachte, maar het is niettemin een stap in de richting van de
prachtige leer van de oude wijsheid, die nu theosofie wordt genoemd.
Theosofen zijn daarom echte pantheïsten, maar in een veel grootsere en
edeler zin dan de westerse gedachten inhouden. Theosofen zijn pantheïsten.
Voor hen leeft in wezen al wat bestaat. Maar alle dingen bestaan
in velerlei graden van evolutie. Het nietige atoom, korstmos op een steen,
zeewier, een plant, een bloem, een spons, de beginfasen van het zogenaamde
dierenrijk, klimmen door al hun verschillende orden en families
op naar de mens; en, volgens onze leringen, zijn er voorbij de mens
andere wezens die langs een eindeloze levensladder opklimmen, zowel
binnenwaarts naar de geestelijke gebieden als buitenwaarts naar de geestelijke
gebieden.
Ik zou dus in het kort antwoorden dat het westerse pantheïsme maar
één klein facet is, één kleine stap, naar wat de theosofische leer is.
Niettemin is het uitstekend dat die stap is gezet.
DE BETEKENIS VAN DE TERM CHALDEEËRS
Doelden de oude Griekse en Latijnse schrijvers werkelijk op de Chaldeeërs als
bewoners van Chaldea, of had de term een meer algemene betekenis?
De zogenaamde Sumeriërs en Akkadiërs waren feitelijk de eerste
immigranten uit India, die de Chaldeeërs en Babyloniërs werden en later
de Assyriërs.
De Chaldeeërs werden door de klassieke Griekse en Latijnse schrijvers
ingewijden genoemd. Dit vond zijn oorsprong in het feit dat in
Latijnse tijden en in mindere mate in latere Griekse tijden, de Latijnen en
Grieken de Mesopotamische landen, of de landen rondom de valleien van
de Eufraat en de Tigris, zagen als het thuisland van wijzen, zoals theosofen
tegenwoordig, terecht of ten onrechte, gewoonlijk ten onrechte, de
Tibetanen zien als een soort geestelijk ras, of als min of meer ontwikkelde
wijzen, wat volstrekt onjuist is.