Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

546 ASPECTEN VAN DE OCCULTE FILOSOFIE
De Egyptenaren waren net als wij, goed, slecht en daartussenin, en
Egypte was een land zoals alle andere landen. Het had onder de Ouden de
reputatie van een land dat ‘werd beschaduwd door vleugels’ – een directe
toespeling op zijn reputatie als voortbrenger van magiërs en tovenaars en
het is waar dat er in de geschreven geschiedenis misschien geen land en
geen volk ten westen van Suez (of Aden) ooit zo religieus is geweest. Hun
religie was van tweeërlei aard: een sacramentele en ceremoniële eredienst
waarin zij geloofden en die hun uiterlijke of exoterische leven beheerste,
en de religie van het heiligdom, die de religie was van het hart en de intuïtie,
waaronder het hogere intellect, want het was de religie van de inwijdingskamer.
En in Egypte versmolten deze twee soorten religies tot één,
zodat alles wat een Egyptenaar deed op religieuze wijze werd gedaan, in
die zin dat hij werd geleid door de leringen die men in de tempels aantrof
en hoorde en die door de tempelpriesters werden bekendgemaakt. Het
leven van de Egyptenaren was heel voorspoedig omdat ze leefden volgens
de leringen die men vanachter de sluier, uit het heiligdom ontving. Ze
waren zo religieus dat ze opstonden, zich baadden, aten, zich kleedden,
werkten, weer aten, opnieuw werkten, studeerden, schreven en weer aten
en naar bed gingen om ’s nachts te slapen en iedere handeling verrichtten
volgens de leringen die ze hadden ontvangen – een gang van zaken die
voor het westen onbegrijpelijk is en als slavernij zou worden beschouwd,
waarbij het westen geheel over het hoofd ziet dat er nooit sprake is van
slavernij als ieder mens doet waarnaar hij verlangt en hunkert, maar
alleen wanneer mensen tegen hun zin iets wordt opgelegd.
Wij zijn niet religieus genoeg en niet in staat te doen wat de
Egyptenaren deden en daarin geluk te vinden. Ik doel niet op theosofen.
Ik bedoel het westen in het algemeen. Het heeft het geloof in
zijn religie verloren en die religie bezit grote schoonheid, maar ook
opvallende gebreken in haar geschiedenis. Als iemand zich in deze tijd
inzet voor zijn religie, zoals de Egyptenaren deden, een religie die hem
vermoedelijk vanaf zijn kinderjaren is onderwezen, wordt hij als een
dwaas of een fanaticus beschouwd, maar beide vormen van kritiek zijn
niet gerechtvaardigd.
Ja, Egypte kreeg de reputatie religieus te zijn, ten dele door zijn hoge
vorm van witte magie, die in het heiligdom werd onderwezen, en deels
door zijn tovenarij. Bestudeer de feiten en u begrijpt het. In Rome was
rond het begin van de christelijke jaartelling de algemene benaming voor
magiërs Aegyptii of Chaldaei. Denk echter niet dat de Egyptenaren op