Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

VRAGEN EN ANTWOORDEN 537
andere manier is om te zeggen: ‘De dingen zoals ze nu zijn, die min of
meer voortdurend veranderen, maar eindeloos blijven bestaan’; en vooral
wanneer de gewone westerling het eerste woord ‘oneindigheid’ gebruikt,
wordt het verstand een leegte. Hij ziet de onbegrijpelijke, grenzeloze
ruimte, of meent die mentaal te zien. Die is volgens hem de oneindigheid.
Maar in werkelijkheid wordt zijn bewustzijn bedrogen.
In het Sanskriet drukt men oneindigheid gewoonlijk niet uit met een
ontkenning, zoals ‘niet-eindigheid’, maar met de woorden parabrahman
en mûlaprakriti – twee kanten of elementen van één fundamenteel begrip.
Wat betekent parabrahman? Brahman staat voor het absolute, de hiërarch
van een heelal, een kosmos. Para betekent ‘voorbij’. Begint u de gedachte
nu te begrijpen? Oneindig is dus eenvoudig dat wat voorbij het hoogstbereikbare
voor het menselijke bewustzijn ligt. Het menselijke bewustzijn
matigt zich niet aan dat te beperken door er iets over te zeggen; het
kwalificeert het niet met een adjectief; geen werking van het menselijke
bewustzijn kan het bereiken. Parabrahman is, toegegeven, slechts een
woord: ‘voorbij brahman’, en brahman is het absolute.
Mûlaprakriti: prakriti betekent ‘natuur’; mûla betekent ‘wortel’; mûlaprakriti
betekent dus ‘wortel-’ of ‘oorsprong’-natuur. Parabrahman is
slechts een woord: ‘voorbij brahman’; ‘oorsprong-natuur’, mûlaprakriti;
en zo krijgt men een begrip dat verschilt van de vage, westerse mentale
abstractie die door een ontkennning wordt aangeduid – ‘niet-eindig’. Het
oosterse begrip aanvaardt het gemanifesteerde heelal en wijst op de
eindeloosheid daarachter en zegt ‘parabrahman’ of ‘mûlaprakriti’. De
westerling aanvaardt het gemanifesteerde heelal ook, maar wijst niet
verder, en gebruikt eenvoudig een uitdrukking die ‘iets dat verschilt van
het gemanifesteerde heelal’ betekent; en dit laatste begrip is filosofisch en
fundamenteel onjuist, want het maakt in esse een onderscheid tussen het
dit en dat wat daarachter is.
Oosterlingen en ook de oude wijsheid gebruiken nooit het woord
‘eeuwigheid’. Dat begrip wordt verworpen, omdat het niet meer dan een
soort mentale wolk in de menselijke geest is om over ‘eeuwigheid’ te
spreken. De beste manier waarop westerlingen aan dit begrip uitdrukking
kunnen geven is met de woorden ‘eindeloze duur’ – niet ‘eindeloze tijd’,
want ‘tijd’ is een menselijk beperkt begrip, maar ‘eindeloos voortdurend’
– dat wat eeuwig voortduurt.
Het enige wat het menselijke bewustzijn met recht kan stellen is dat
parabrahman, ‘voorbij brahman’ of het absolute, precies is wat we om ons