Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

VRAGEN EN ANTWOORDEN 529
van mijn antwoord is: Ieder elementaal is in de kern van de kern van het
hart van zijn wezen een godheid, een goddelijke vonk; en alle evolutie,
alle groei is eenvoudig een loswikkeling, een ontvouwing van latente
capaciteiten die opgesloten liggen in de verhevener delen van ieder
evoluerend wezen of ding. Dit slaat niet alleen op mensen, maar ook op
supergoden, goden, halfgoden, mensen, dieren, planten, mineralen,
elementalen en wat al niet!
ZIELEN EN MONADEN
Kunt u wat meer licht werpen op twee passages uit uw Beginselen van de
Esoterische Filosofie waarin staat dat onze menselijke zielen in een toekomstig
manvantara monaden zullen worden? Ik had de indruk dat onze zielen al
monaden waren.
Dit is een interessant en ingewikkeld onderdeel van de leringen.
Eigenlijk is een ziel een voertuig dat na verloop van tijd vanuit zichzelf zijn
eigen svåbhåvische grondtoon naar buiten brengt; wanneer dat is gebeurd
wordt ze een monade, maar ze is pas een monade als ze monadisch wordt.
Begrijpt u? Er is een goddelijke monade, die zich in haar goddelijke ziel
hult; er is onze geestelijke monade die zich in haar geestelijke ziel hult; er
is een menselijke monade die zich in de menselijke ziel hult. Er is een dierlijke
monade die zich in het dierlijke lichaam hult, want ons eigen stoffelijk
lichaam is een dier wanneer het op zichzelf wordt beschouwd, los van
het hogere deel. Een ziel is een voertuig, maar een levende entiteit. En ze
moet monadisch worden, met andere woorden, een god. Dat is precies
wat we aan het worden zijn – langzaam, maar we zijn op weg. We leven nu
zelfbewust in onze menselijke ziel. Het is onze toekomstige bestemming
om door evolutie, d.w.z. door naar buiten te brengen wat in ons is omwikkeld,
omsloten, van de menselijke ziel die we nu zijn, een menselijke god
te worden. De menselijke ziel zal zich dan opnieuw met haar menselijke
monade, een goddelijk wezen, hebben verenigd.
HET TWEEVOUDIGE ASPECT VAN MANAS
Manas of de denker is het reïncarnerende wezen. Zijn aard wordt tweevoudig
zodra het zich aan een lichaam hecht. Mijn vraag is: Wat wordt er bedoeld
met het gehecht worden aan een lichaam en wat wordt er bedoeld met ‘zodra’?
Dit is een interessante vraag, omdat de leer over manas als een functie