Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

VRAGEN EN ANTWOORDEN 523
HOE MOET MEN OMGAAN MET WANHOOP EN DEPRESSIVITEIT
Vraag – Dit is meer een praktische vraag. In Brieven die mij hebben
geholpen heeft Judge het over theosofen die tijdens hun studie perioden kennen
van grote neerslachtigheid. Hij zegt, geloof ik, dat als zo’n periode aanbreekt,
men alleen maar stil moet wachten en dat ze snel voorbij zal zijn en alles goed
komt. Een van de andere leiders – ik geloof dat het onze tegenwoordige leider was
– zegt ergens dat als zo’n periode komt we hardnekkig moeten volhouden – dat
waren de woorden geloof ik – en dat de vrede zal terugkeren. Nu heb ik, ik geloof
in een pas verschenen nummer van The Forum, hierover iets gelezen; en
daarin werd min of meer een uitleg gegeven van zo’n periode. Omdat verschillende
leiders hierover hebben gesproken is het natuurlijk een ervaring die ik niet
alleen zelf heb, maar die veel mensen moeten hebben gehad. Mijn vraag is:
Kunnen we, naast wachten, iets anders doen om het snel voorbij te laten gaan?
Tijdens zo’n periode probeer je te werken, maar eigenlijk kan je zelfs niet werken;
je gedachten schijnen te verstarren voordat ze helder worden en je woorden
schijnen te stokken in de keel voor je ze kunt uitspreken. Het is werkelijk een tijd
van doffe ellende voor wie dit doormaakt, want diep in je hart leeft het verlangen
om verder te gaan, maar toch is er iets dat dit verhindert. Is er een manier
om iemand door zo’n periode heen te helpen?
G. de P. – Ik denk dat ik het begrijp. Als deze vraag mij werd gesteld
in de beslotenheid van mijn studeerkamer, zou ik precies hetzelfde
antwoord geven dat ik nu probeer te geven; en dat is heel kort. Het is dit:
als u sterk genoeg bent, sta dan op en ga eropuit om anderen te dienen.
Vergeet uzelf, uw verdriet en uw leed door het verdriet en leed van anderen
te verzachten en ze licht te brengen – de eerste plicht die zich aandient;
want al ons leed en verdriet, al onze rampspoed en ellende vloeien
voort, als het over ons komt en wanneer het komt en wat het ook mag
zijn, uit een reactie op onze eigen menselijke mentaliteit en gevoelens, op
omstandigheden die we zelf hebben teweeggebracht, maar die we met
pijn in het hart onder ogen zien.
Judge gaf een heel goede regel: wacht tot de onweerswolken voorbijdrijven.
Ik opperde hetzelfde met de woorden die de vraagsteller ook
heeft aangehaald: ‘Houd hardnekkig vol; wanhoop nooit; dat betekent
falen. Maar ik zou nu willen zeggen dat, behalve standhouden, u anderen
moet zoeken die meer lijden dan u en een helpende hand moet toesteken
en dan zal uw eigen verdriet verdwijnen als sneeuw voor de zon – altijd.
Dat werkt altijd omdat u uzelf vergeet; wij vergeten onszelf. Dit is een