Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

520 ASPECTEN VAN DE OCCULTE FILOSOFIE
fouten, als gevolg van alle menselijke zelfzucht.
Wanneer een mens weet en daardoor met ieder atoom van zijn wezen
voelt dat wat hij is, bij wijze van spreken, slechts een kosmisch atoom is
in het weefsel en de substantie van het volstrekt onmetelijke van onze
melkweg; en dat hij in zijn essentie even belangrijk is als die melkweg en,
relatief gezien, als menselijk ego even onbelangrijk als een microkosmos
– wanneer deze overtuiging onuitwisbaar in zijn bewustzijn heeft postgevat,
wordt hij werkelijk onpersoonlijk; hij wordt een Mens met een
hoofdletter M, een supermens, een halfgod; omdat de essentie van het
bewustzijn van het goddelijke dan tot zijn menselijke bewustzijn probeert
door te dringen.
Wij bestaan als mensen; maar in de diepste essentie van de dingen
bestaan wij – als mensen – niet. Dat is de sleutel. Het is een kwestie van
måyå, of liever van mahåmåyå, kosmische illusie; en vrijheid, moksha of
mukti, absoluutheid in de zin waarin ik het woord gebruik in Beginselen van
de Esoterische Filosofie, bestaat in het afschudden van deze illusie, dat
bijvoorbeeld de musicus verschilt van de muziek die hij ons schenkt, of
dat de dichter niet hetzelfde is als de gedichten die hij ons brengt, of dat
de ziener verschilt van het visioen dat hij ziet. De twee zijn één. Verschilt
een mens van de liefde die zijn hart vervult? Dat is de sleutel – een sleutel
die beter kan worden gegeven door suggestie dan door het denken met
verstandelijke woorden in verwarring te brengen.
We bestaan inderdaad als mensen, als individuen; en we zullen tijdens
de hele duur van het kosmische of zonnemanvantara blijven bestaan en als
individuen voortdurend groter en grootser worden, steeds verhevener,
tot we tenslotte het grote consummatum est bereiken, de uiteindelijke vervolmaking
van alle dingen aan het einde van het zonnemanvantara en als
volgroeide goden tot bloei komen. En wanneer de kosmische pralaya
begint, waaraan veel mensen, zelfs theosofen, in hun onwetendheid en
blindheid met vrees denken, dan zal zelfs de godheid in ons wezen opgaan
in de volheid, in de onbeschrijflijke, onuitsprekelijke volheid van de
quasi-oneindigheid. De dauwdruppel is teruggekeerd in de stralende zee.
Het kleine bewustzijn van de menselijke god is opnieuw het onbelemmerde
en kosmische bewustzijn van de universele godheid geworden. Het
vele is weer het ene geworden. Dat is het beeld.
Kan ik het niet beter hierbij laten? Ik ben bang dat als ik meer zeg,
meer woorden gebruik, ons inzicht door die woorden in verwarring
wordt gebracht en de gedachte ons ontgaat.