Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

504 ASPECTEN VAN DE OCCULTE FILOSOFIE
G. de P. – De gedachte van het hiërarchische stelsel ligt me na aan het
hart, want de structuur van de natuur is er een voorbeeld van; en wat de
meesters probeerden met het stichten van de Society was de mens
bekend te maken met een mentale, geestelijke en ook stoffelijke structuur,
die ons, voorzover dat in menselijke zaken mogelijk is, een beeld
geeft van de bouw en het weefsel, bij wijze van spreken de timmerkunst,
van de natuur zelf. De vrager heeft inderdaad de vinger gelegd op de
noodzakelijke schakel. Het bewustzijn heeft geen grenzen. Onze eigen
wil en ons gebrek aan inzicht vormen een belemmering voor het bewustzijn,
beperken het, stellen aan de werking ervan grenzen.
De hele evolutie bestaat uit het terugdringen van deze belemmeringen
voor het bewustzijn; met andere woorden en om andere beeldspraak te
gebruiken, uit het vaneenscheuren van de sluiers, de bekleedsels van het
bewustzijn die we om ons heen hebben gevormd en die de onvolmaakte
delen van onze constitutie vertegenwoordigen. Daarom verruimt het
menselijke begrip van de godheid zich, groeit het en wordt het steeds
grootser, naarmate zijn bewustzijn zich uitbreidt. Hij overstijgt, verheft
zich boven, de omhullende sluiers van het lagere bewustzijn, waarin lager
ontwikkelde mensen leven dan theosofen zouden moeten zijn; en dit
proces van het overstijgen van sluiers, beperkingen of belemmeringen
gaat eeuwig door.
Hier komen we op het vraagstuk van de godheid. Waar is de godheid?
Wat is een godheid? Wie is de godheid? En het antwoord moet zijn:
onmiddellijk achter iedere sluier bevindt zich een groots perspectief;
maar achter ieder perspectief is een sluier. Achter de tweede sluier schuilt
een nog grootser perspectief, omgeven door een nog grotere sluier en zo
steeds verder. Daarom zal ons idee van de godheid of van het goddelijke
verruimen, groter en verhevener worden, naarmate ons bewustzijn
groeit, en grootser en verhevener wordt; totdat zelfs de geringe omvang
van een menselijke schedel begrippen kan omvatten die werkelijk goddelijk
zijn. We kunnen ons een voorstelling maken van de godheid, de
kosmische bewaker van het melkwegstelsel, ons eigen thuisheelal. Dat
kunnen we god noemen, de godheid, het goddelijke.
Maar moeten we daar stoppen? Alle dertig of veertig miljard zonnen
met hun gezelschap van planeten, die de moderne astronomen de melkweg
noemen, vormen samen niet meer dan een mathematisch punt, een
onwaarneembaar punt of vlekje, vergeleken met de volstrekte oneindigheid.
Waarom zouden we ons gesneden beelden vormen – beelden