Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

494 ASPECTEN VAN DE OCCULTE FILOSOFIE
als een natuurlijke beloning niet alleen wijsheid en grote vrede met zich
mee, maar de ontplooiing van het innerlijke wezen van de aspirant, zodat
hij tenslotte volkomen één wordt met zijn innerlijke god, en dat betekent
dat hij een meester van het leven wordt die zich voorgoed wijdt aan het
dienen van de wereld en het helpen van alle wezens.
De hele natuur van de mens moet groeien, moet ontwaken; we moeten
niet slechts in één deel van ons groeien. Evenwichtige groei brengt
innerlijke harmonie en innerlijke vrede. Laat u niet ontmoedigen door de
gedachte dat, al begrijpt u de theosofische leringen, u niet gemakkelijk
een gevoel krijgt voor de waarheid ervan. Volg eenvoudig het licht dat in
u is en als u over het verstand beschikt om te begrijpen, zoals u zegt, is dat
op zichzelf een enorme stap vooruit. Probeer tegelijk en voortdurend het
ethisch instinct te ontwikkelen en streef er altijd naar de ethische waarden
van de waarheid te ontdekken – ik bedoel de morele waarde van de verstandelijk
begrepen leer. Ontwikkel het innerlijke bewustzijn dat iets juist
is, naast het intellectuele besef dat het juist is. Iemand kan met het intellect
een waarheid begrijpen, maar koel van hart zijn, niet de drang voelen
anderen te helpen, geen drang om het licht aan anderen door te geven.
Zo iemand voelt niet zijn onafscheidelijke eenheid met anderen en zijn
onontkoombare verantwoordelijkheid tegenover hen.
ONDERRASSEN VAN HET VIJFDE WORTELRAS
Ik lees al een aantal jaren theosofische literatuur en heb uit de leringen begrepen
dat we ons nu in het vijfde onderras van het vijfde wortelras bevinden. Maar
in dr. De Purucker’s verhelderende boek, Beginselen van de Esoterische
Filosofie, lees ik dat dit een vergissing is; dat we zelfs het midden van het vierde
onderras nog niet hebben bereikt en dat vroegere leringen over dat punt opzettelijk
versluierd waren.
De huidige toestand van de wereld geeft beslist de indruk dat we niet een heel
onderras voorbij het ‘toppunt van stoffelijkheid’ zijn. Maar als dat het geval is,
waarom was het dan nodig deze leer tot nu toe achter te houden? En waarom
zijn we nu meer gereed haar te ontvangen dan vijftig jaar geleden? Kan over dit
onderwerp iets meer worden gezegd?
De vraagsteller heeft over het algemeen mijn verschillende verwijzingen
naar het onderwerp van de rassen goed begrepen. Het is echter
onjuist om te veronderstellen dat de leer over dit onderwerp tot nu toe is
‘achtergehouden’ en daarom is bovengenoemde uitspraak, die suggereert