Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

VRAGEN EN ANTWOORDEN 475
buiten neerdaalde, in een wezen dat datzelfde månasaputrische vermogen
of orgaan niet latent in zich had? Dat kunnen we niet. Het kind kan alleen
naar buiten brengen wat het in zich heeft, dat is duidelijk genoeg. En toch
gaat het om een echte neerdaling, een echte incarnatie van een vlam, van
de vlam van denken en zelfbewustzijn uit de monade die als het ware
boven het brein zweeft en het brein en het hele wezen van het groeiende
kind doordringt.
De månasaputra’s zijn dus zowel onszelf als een afdaling in ons van ons
hogere zelf. En de afdaling van de månasaputra’s voor het midden van het
derde wortelras was geen volledige afdaling. Het was maar een gedeeltelijke
afdaling; en ik kan u zeggen dat de månasaputra’s nog niet volledig in
ons zijn geïncarneerd; of, misschien beter uitgedrukt, hun schoonheid
nog niet ten volle in ons hebben gemanifesteerd. Ons denkvermogen is
nog niet volledig ontwikkeld. We werken zelfs nu nog met een onvolmaakt
denkvermogen. Het is nog steeds aan het groeien, het is nog in
wording. En de månasaputra’s zullen pas ten volle in ons zijn geïncarneerd,
en dus hun goddelijke vermogens ten volle kunnen tonen, aan
het einde van de vijfde ronde, de ronde die komt nadat we deze vierde
hebben beëindigd en het interplanetaire nirvå.na tussen bol G en bol A
hebben ondergaan.
Als een mens sterft, een volwassene in het volle bezit van al zijn verstandelijke
of mentale of psychische vermogens, kan iemand dan zeggen
of veronderstellen – ik niet – dat de goddelijke vlam van het intellect zich
ten volle in de mens tot uitdrukking had gebracht voor hij stierf? Zelfs de
titanische intellecten van de mensheid hebben de vermogens van de
månasaputra boven en in hen nog niet volledig tot uitdrukking gebracht.
De månasaputra’s incarneren voortdurend en incarneren meer en meer,
zoals in een groeiende baby, een groeiend kind, een volwassen jongere,
een man of vrouw, met het verstrijken van de jaren het verstandelijke
vermogen zich steeds verder ontwikkelt.
U ziet dus dat de neerdaling van de månasaputra’s de afdaling is in
ons gewone brein, in de menselijke ziel, van onze geestelijke ziel, de
månasaputra, de geestelijke kant in ons. Maar toch zijn zij onze zelven.
Met andere woorden, de månasaputra’s zijn onze zelven omdat ze onze
hogere zelven zijn, uit onze hogere zelven. Evenals in het opgroeiende
kind – is het zowel een afdaling als het kind zelf in zijn hoogste deel. Dat
is de månasaputra.
En nu nog dit – en ik raak hier esoterische zaken en spreek daarom