Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

ONSTERFELIJKHEID EN CONTINUÏTEIT 399
van de mens in de goede geestelijke richting houden. Ik heb eigenlijk
bewondering voor de jongen of jongeman of jonge vrouw die helden
vereert; en er zijn tijden dat ik diepe sympathie voel voor de ernstige gelovige
die van zijn god of goden houdt, of deze van hout en steen zijn of
mentale voorstellingen die door zijn eigen verlangens en zijn levendige
verbeeldingskracht worden opgeroepen als waardevolle idealen.
In religieuze zin is een edele god een edele schepping van de mens.
Dat houdt echter niet in dat er geen goden bestaan: integendeel. Het
heelal is vol godheden in allerlei graden van geestelijk-goddelijke evolutie;
wij mensen zijn zelf embryogoden en in de verre eonen van de toekomst
zullen we als volledig ontwikkelde godheden tot bloei komen.
Maar ik spreek nu over de onechte door de mens geschapen goden, de
goden van de exoterische religies, de goden van de volkeren. Ik herhaal
dat ik geen beeldenstormer ben en als iemand verkiest zijn onechte idolen
te aanbidden, de idolen van zijn brein, of die van filosofische, wetenschappelijke
of religieuze aard zijn, dan ga ik graag heel vriendelijk met
hem om. Maar als hij naar me toekomt – ik die van anderen, veel groter
dan ik, heb geleerd, en tenminste heb geleerd hoe weinig ikzelf weet – en
zegt dat hij er ernstig naar verlangt iets meer te weten dan hij denkt te
weten, en meent dat ik hem iets te zeggen heb dat hem zal helpen, dan zal
ik, als die uitdaging zich voordoet, openlijk tot hem spreken en zeggen:
‘U verlangt naar ‘onsterfelijkheid’ omdat u uw zelf niet begrijpt. U denkt
dat als ik u zeg dat u niet ‘onsterfelijk’ bent, dat betekent dat u sterft als
uw lichaam sterft; maar u vergist zich enorm als u dat denkt. Ik zeg u juist
het tegenovergestelde; ik zeg u dat u eeuwig bewust bent, bewust bewust
en onbewust bewust, zoals iemand is als hij wakker is en als hij slaapt. De
continuïteit van bewustzijn wordt niet verbroken, of hij actief is in zijn
dagelijkse werkzaamheden of de volgende morgen opstaat uit en na een
zoete en heilzame rust en vergetelheid in bed, en toch dezelfde man is
omdat hij leeft binnen hetzelfde mensenleven.’
Maar ‘onsterfelijk’? Is diezelfde man die mij de vraag stelt het kind dat
hij eens was? Is het kleine kind dat in de kamer rondloopt en met zijn
speelgoed speelt, de volwassene die hij zal worden, die misschien grootse
gedachten denkt, problemen oplost die het uiterste vergen van zijn verstandelijke
vermogens of een van die edele groep mensen die dromen
dromen tot verbetering van hun medemens en die ernaar verlangen
anderen te helpen en die grootse plannen bedenken die maatschappelijk
edel en filosofisch waarachtig zijn? Doet een klein kind dat allemaal?