Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

OCCULTISME EN PARANORMALE VERSCHIJNSELEN 381
de zuiver etymologische betekenis van het woord, hoe interessant ook,
niet de verheven betekenis bevat die de ware occultist uit de archaïsche en
zelfs moderne tijd bedoelt als hij de woorden ‘occultisme’ of ‘occult’
gebruikt – de brahmavidyå, de goddelijke wetenschap.
De ware occultist van de theosofische school is inderdaad ook een
experimenteel wetenschapper omdat ook hij verborgen dingen ontdekt
en omdat ook hij in de onpeilbare diepten van het hart van de natuur
duikt; maar in plaats van zijn werk en ontdekkingen te beperken tot de
materiële sfeer, weet hij dat moeder natuur een groots organisch wezen is,
waarvan onze uiterlijke stoffelijke sfeer niet meer is dan het uiterlijke
schild, de buitenste sluier, het buitenste omhulsel, kleed of lichaam; en
dat de grote werelden, de onzichtbare werelden, de oorzakelijke elementen
bevatten van al het zijn en van alle wezens, en in onze uiterlijke sfeer
alles voortbrengen wat we om ons heen zien.
Als we deze gedachte nog iets verder uitwerken, dan zien we dat occultisme
een onderzoek betekent van de innerlijke en onzichtbare werelden
van het zijn en het leren kennen van wat zich daar bevindt, waaronder de
menigten wezens die deze innerlijke en onzichtbare sferen bewonen; en
men kan geen occultist zijn tenzij men precies wordt waar H.P. Blavatsky
op wijst in het fragment dat ik aan dit artikel laat voorafgaan, een onpersoonlijk
dienaar van de wereld. De reden daarvan is eenvoudig dat men
het pad niet kan volgen, de weg niet kan gaan, niet op die verheven ontdekkingstocht
kan slagen, tenzij men volkomen onpersoonlijk is, tot het
laatste atoom geheel toegewijd aan de verheven dienst aan al wat is, en
tenzij het hart is vervuld van een onpersoonlijke liefde die geen grenzen
kent en geen beperkingen van tijd of plaats. Men kan in de innerlijke
werelden niet doordringen als de gedachten voortdurend bezig zijn met
een wilde dans van emoties of van psychische verwarring, een ware danse
macabre, als kleine gedachten over kleine dingen grillig in het brein ronddartelen,
begrensd en omringd door het beperkte menselijke bewustzijn
van degene van wie het denken is gericht op zichzelf en niet op de wereld.
Het vergeten van zichzelf, het moedig duiken in het onbekende, terwijl
het vlammende vuur van de geest het pad vóór ons verlicht, en een volslagen,
absoluut vertrouwen in de innerlijke god, kenmerken de ware
occultist. Zo is het inderdaad. Alleen een volledig onpersoonlijk mens kan
dit begrijpen en daarom kan alleen een onpersoonlijk mens in het grote
werk slagen. Een hart, vrij van alle menselijke verlangens naar puur persoonlijk
voordeel en alle verkeerde dingen, een ziel vrij van elk zelfzuch-