Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

OCCULTISME EN PARANORMALE VERSCHIJNSELEN
[Dit artikel verscheen eerder in The Occult Review, Londen, april 1933]
Maar de belangstelling van onze lezers zal zich waarschijnlijk richten op hen
die onweerstaanbaar worden aangetrokken tot het ‘occulte’, maar die noch beseffen
wat de ware aard is van dat waarnaar ze streven, noch bestand zijn tegen
begeerten en in nog mindere mate echt onzelfzuchtig zijn.
Hoe staat het met deze ongelukkigen, zal men ons vragen, die zo door tegenstrijdige
krachten worden verscheurd? Want het is al te vaak gezegd om herhaald
te hoeven worden, en het feit zelf is duidelijk voor elke waarnemer, dat wanneer
eenmaal het verlangen naar occultisme echt in het hart van een mens is ontwaakt,
er voor hem geen hoop of vrede meer is, geen plaats voor rust en vertroosting in
de hele wereld. Hij wordt in de woeste en verlaten ruimten van het leven gedreven
door een steeds knagende onrust die hij niet kan onderdrukken. Zijn hart is te
vol van begeerte en zelfzuchtig verlangen om door de Gouden Poort te kunnen
gaan; hij kan in het gewone leven geen rust of vrede vinden. Moet hij dan onvermijdelijk
vervallen tot toverij en zwarte magie en gedurende vele incarnaties voor
zichzelf een vreselijk karma opbouwen? Is er voor hem geen andere weg?
Die is er wel, antwoorden wij. Laat hij niet streven naar iets hogers dan hij kan
verwezenlijken. Laat hij geen last op zich nemen die te zwaar is om te dragen. Laat
hij, zonder ooit een ‘mahåtma’, een boeddha, of een grote heilige te worden, de
filosofie bestuderen en de ‘wetenschap van de ziel’, en hij kan een van de bescheiden
weldoeners van de mensheid worden, zonder ‘bovenmenselijke’ vermogens.
Siddhi’s (of de vermogens van een arhat) zijn alleen voor hen die in staat zijn het
‘leven te leven’, die de vreselijke offers kunnen brengen voor zo’n training en dat
letterlijk. Laat hen onmiddellijk weten en altijd onthouden dat waarachtig occultisme
of theosofie de ‘grote verzaking van het ZELF’ betekent, onvoorwaardelijk en
absoluut, in denken en handelen. Het is ALTRUÏSME en het werpt hem die het uit
berekening beoefent volkomen uit de rijen der levenden. ‘Niet voor zichzelf, maar
voor de wereld leeft hij’, zodra hij zich heeft verbonden voor dit werk. Tijdens de
proefjaren wordt er veel vergeven. Maar zodra hij is ‘geaccepteerd’ moet zijn persoonlijkheid
verdwijnen en moet hij een uitsluitend weldoende kracht in de natuur
worden. Daarna zijn er voor hem twee polen, twee wegen, en geen middenweg
voor rust. Hij moet òf moeizaam omhoogklimmen, stap voor stap, vaak door talrijke
incarnaties zonder devachanische onderbreking, op de gouden ladder die leidt
naar het mahåtmaschap (de arhat- of bodhisattva-toestand) òf – hij laat zich afglijden
langs de ladder bij de eerste misstap en vervallen tot dugpaschap. . .
– ‘Occultism versus the Occult Arts’, H.P. Blavatsky, Lucifer, mei 1888
Om aan de intelligente lezers van een modern tijdschrift, dat tenminste