Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

BOEDDHA’S EN BODHISATTVA’S 373
bodhisattva op zijn beurt het gewillige en volmaakte psychospirituele
instrument werd door middel waarvan zijn innerlijke boeddha zich tot
uitdrukking kon brengen.
Met het bereiken van de boeddhatoestand hebben we dus (1) de
boeddha, (2) die werkt door de bodhisattva, (3) die werkt door de ontwaakte
mens; dit wijst op de werking in de menselijke constitutie van zijn
drie hogere monaden, te weten, (1) de geestelijke, (2) de bodhisattva of
månasaputra, en (3) de ontwikkelde mens; en dat is precies wat ieder mens
eens als verheven voorrecht en tot zijn grote vreugde zal worden – mits
we natuurlijk onze reis met succes volbrengen. Iedereen is al een zwakke
incarnatie van een innerlijke boeddha – maar men beseft het niet!
Er is nog een belangrijke gedachte waarover ik het moet hebben. Toen
de boeddha ouder werd en het lichaam dat hem zo goed had gediend na
verloop van jaren zwak werd, zodat het niet meer zo’n volmaakt instrument
was als vroeger – een vroeger volmaakt instrument dat nu versleten
raakte – ‘stierf’ de boeddha volgens de exoterische leer toen hij tachtig
jaar was. De waarheid was dat de boeddha in Gautama-Íåkyamuni op zijn
tachtigste jaar nirvå .na inging, d.w.z. de nirvå .nische toestand binnenging,
maar niettemin de bodhisattva achterliet die actief bleef en werkte door
middel van het toen verouderde en verzwakte stoffelijke omhulsel.
Menselijk gesproken was het boeddhadeel in hem voor de wereld ‘gestorven’,
of uit de wereld vertrokken, het had zijn werk gedaan en was nirvå .na
ingegaan, om daar te wachten op zijn volgende taak aan het einde van dit
vijfde wortelras, wanneer diezelfde boeddhageest, datzelfde boeddhaelement
opnieuw een bodhisattvamens zou verlichten.
Tot zover over het boeddha-element in Íåkyamuni; en daarom werd
terecht gezegd dat de boeddha ‘stierf’ op de leeftijd van tachtig jaar, eenvoudig
omdat het boeddha-element zijn rechtstreekse betrokkenheid bij
menselijke zaken had verbroken. Maar de bodhisattva, die werkte door
die edele mens Gautama-Íåkyamuni, leefde en onderwees zijn innerlijke
groep of school nog twintig jaar als wat theosofen waarschijnlijk een
meester zouden noemen. We doen dat weloverwogen omdat die samengestelde
constitutie die achterbleef en nog werkte precies vertegenwoordigt
wat de mahåtma’s of meesters zijn: bodhisattvamensen, mensen met
de ‘essentie van boeddha’, d.w.z. van wijsheid en liefde – precies wat mystici
in het westen vaak bedoelen als ze het woord ‘christus’ gebruiken.
Natuurlijk moeten we bedenken dat er meesters in verschillende graden
van evolutionaire volmaking bestaan, omdat er onder hen, evenals onder