Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

DE LEER OVER TULKU’S 369
geschiedenis aan vast – het was niettemin het werk van zwarte magie.
Deze leer over tulku’s is echter in wezen mooi en verheven en daarom
hebben de Tibetanen er grote eerbied voor. Laten we het voorbeeld
nemen van Jezus de avatåra: hij was een levenslange tulku, een straal van
een godheid: een tulku van die godheid zover die straal reikt, een goddelijke
manifestatie en daarom een echte avatåra volgens de bråhmaanse
opvatting. Wat was de Boeddha zelf, Íåkyamuni-Siddhårta, vaak de
Boeddha-Gautama genoemd? Hij was tulku van zijn eigen innerlijke
boeddha, ofwel van zijn eigen innerlijke god. De gewone mens echter
wordt slechts nu en dan overschaduwd, als zijn aspiraties ernstig zijn,
door een flits van de goddelijke vlam vanuit de hogere delen van zijn
eigen constitutie en toch is zo iemand gedurende die vluchtige momenten
een tulku. Maar toen Gautama, later de Boeddha genoemd, het boeddhaschap
bereikte, werd hij relatief vervuld van zijn eigen god of innerlijke
boeddha en was hij dus de menselijke tulku van die god. Dat was voor
hem, voor de mens Siddhårta, nirvå .na; technisch gesproken ging hij toen
dharmakåya binnen en daarna werd door de mensen van dit deel van hem
niet langer iets vernomen: dat deel van hem was een goddelijk geworden
mens.
Tenslotte moet het uit het voorgaande volkomen duidelijk zijn dat het
Tibetaanse woord tulku een van de meest omvattende en mystiek betekenisvolle
termen is van de hele reeks belangrijke woorden die in de
Tibetaans boeddhistische religieuze filosofie worden gebruikt; en dat feit
alleen verklaart voldoende dat reizigers in Tibet, of zij die dit zeer mystieke
volk en hun boeken bestuderen, dikwijls zo verschillende en vaak
volstrekt verkeerde betekenissen aan het woord tulku geven. Hun opvatting
of begrip van het onderwerp is niet ruim genoeg.