Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

AVALOKITEÍVARA – DE GODDELIJKE TEGENWOORDIGHEID 311
heven menselijke toewijding uit naar de bodhisattva’s die met uitgestrekte
armen achterblijven om uit medelijden te helpen. Geen wonder dat ze de
bodhisattva’s liefhebben, want hij die Avalokiteßvara tot leven wekt in het
heilige der heiligen in het menselijke hart, wordt meer dan mens. Geen
wonder dat men hem liefheeft, eert en vertrouwt. Ik denk dat deze
gedachten onbeschrijflijk mooi zijn. De verhevenheid ervan verblindt ons
niet, want het is alsof het goddelijke zich kleedt in een menselijk gewaad,
een menselijke tooi, en daardoor voor ons mensen begrijpelijk wordt. Het
is alsof we de mensheid zien maar bekleed met het goddelijke. De bodhisattva’s
zijn niet zo abstract, niet schijnbaar zover weg als de boeddha’s.
Deze psychologie is zo waar dat daaraan en daaraan alleen heel het
succes te danken is van het vroege christendom, omdat het de oude leer
onderwees die in de zogenaamde heidense wereld bijna was vergeten en
wel deze: dat er een man leefde die vervuld was van het goddelijke en dat
hij onder ons kwam, onderricht gaf en de weg wees en ons allen zozeer
liefhad dat hij zijn leven gaf en al wat in hem was, zodat anderen die dat
zagen, hem op het pad zouden volgen – typerend voor een bodhisattva,
een christus. Ik denk dat het alleen dat was wat diegenen die zich bij de
christelijke kerk aansloten voor het christendom won.
Maar hoe oud is deze schone en inspirerende leer ! De christenen ontvingen
haar uit het oosten. Ze is veel ouder dan de zogenaamde onvergankelijke
bergen, want toen die nog uit zeeslib bestonden, nog niet
omhoog waren gedrukt, werden deze leringen al aan mensen onderwezen
in andere continenten, in andere tijdperken, in andere wortelrassen, deze
zelfde verbazingwekkende leringen van kosmische oorsprong.
Let eens op het verschil tussen het christelijke theologische idee van
Avalokiteßvara, door Rhys Davids en anderen verkeerd vertaald met ‘de
Heer die omlaag ziet’, iets dat ‘daar boven’ en afgezonderd en ver weg
was, en de werkelijke betekenis: de Heer hier onder ons, de Heer van
medelijden, menselijk en toch goddelijk, de goddelijke tegenwoordigheid,
die ons overal omgeeft, waardoor een menselijk hart dat dit beseft
een menselijk heilige der heiligen wordt.