Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

298 ASPECTEN VAN DE OCCULTE FILOSOFIE
delen bestaat, een hogere triade en een lager viertal. Noem de hogere
triade X. Dit is het geestelijke en het hogere verstandelijke, het hogere
psychische deel van de mens. Noem het lagere viertal Y. Dit zijn de emoties,
de lagere gedachten, de goede, slechte en neutrale gevoelens die ons
maken tot wat we van dag tot dag zijn als we niet door de hogere delen
worden geïnspireerd. Dat noemen we Y. En nu geven we dit als een algebraïsche
vergelijking: X + Y = Z. Z is de mens zoals we die kennen, zoals
u bent, zoals ik ben, zoals wij voelen, denken, handelen en doen. X is ons
hogere deel, de hogere triade. Y het lagere deel, het viertal. Z is de hele
mens die handelt met behulp van de hersenen en zenuwen via het
lichaam.
Als de dood intreedt, wordt het lichaam afgelegd omdat het niet meer
is dan een voertuig, een stel kleren. Feitelijk is het niet meer dan dat, al is
het de onmisbare woonplaats van Y overschaduwd door X. Maar het
wordt afgelegd zoals het knippen van een nagel. De nagel is een deel van
u, van uw lichaam, een product van uw levenskracht; maar als de vingernagels
zijn geknipt, blijft nog steeds de combinatie X + Y = Z bestaan. En
als de dood intreedt, hebben we nog steeds X + Y = Z minus V. V staat
voor het stoffelijk lichaam.
Wat gebeurt er nu na verloop van tijd? X scheidt zich langzaam af van
Y tot de spanning van de scheiding zo groot wordt dat er een breuk ontstaat.
X stijgt op. Y valt omlaag. Dat is de tweede dood. Tot de tweede
dood intreedt is de mens praktisch dezelfde die hij op aarde was in het
stoffelijk lichaam, naar de vorm een nirmå .nakåya, hoewel natuurlijk geen
nirmå .nakåya. Hij is een volledig mens, maar zonder stoffelijk lichaam.
Welnu, als de tweede dood intreedt, stijgt X op en gaat devachan in. Wat
gebeurt er met Y? Y valt omlaag, niet langer omhooggehouden door X;
niet langer door X geïnspireerd, valt Y naar zijn eigen niveau in het
astrale licht terug, waar dat niveau ook mag zijn. Elk individueel geval
heeft natuurlijk zijn eigen niveau.
Wat is dan de aard van de gedachten van Y? We noemen het nu het
kåmarûpa, of het spook. Wat voor gedachten zou het anders hebben dan
de automatische gedachten die het had toen X + Y gelijk was aan Z in het
stoffelijk lichaam? Zijn denken is nu krachteloos en zwak. Het herhaalt
alleen, automatisch, als een machine. Het weet niet wat het doet. Het
loopt langzaam af, de slinger gaat langzamer en langzamer tot hij tenslotte
stopt. Als bij een spook de vitale slinger stilstaat, dan is dat praktisch
het ogenblik waarop het spook feitelijk uiteenvalt.