Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

MÅNASAPUTRA’S, MAANPITRI’S, DIERLIJKE MONADEN, ENZ. 263
Dat waren de maanpitri’s, de maanvaders genoemd omdat zij de dierlijke
monaden in de maanmensen waren; en die maanmensen die aan het einde
van de evolutie van de maan månasaputra’s werden – dat wil zeggen
dhyåni’s – waren onze eigen månasaputra’s of hogere ego’s.
Wat waren dan de dieren – de dieren op de maan en de dieren hier op
aarde? Het zijn monaden die in het dierenrijk evolueren, zoals wij mensen
monaden zijn die in het mensenrijk evolueren, en zoals de drie klassen
van dhyåni’s monaden zijn die in die drie klassen van dhyåni’s
evolueren. Wanneer de monade van een dier, door evolutionaire ontplooiing
of groei in de loop van de eeuwen langzaam alle verschillende
stappen of graden van het dierenrijk heeft doorlopen tot aan de top,
bereikt ze tenslotte het allerhoogste punt van het dierenrijk en dan
bevindt de dierlijke monade zich op het punt om vermenselijkt te worden,
wat alleen betekent dat de dierlijke monade dan uit zichzelf alles naar buiten
heeft gebracht wat ze van het dierlijke deel nodig heeft, en bezig is
vanuit zichzelf, niet van buitenaf, het begin van menselijke eigenschappen
te ontplooien; want iedere monade is in wezen goddelijk en bevat daarom
alles in zichzelf. Als we dus over een dierlijke monade spreken is dat maar
een manier van zeggen. Wat we bedoelen is een monade, op zichzelf een
goddelijk iets, die omdat ze vanuit zichzelf nog niet meer heeft ontvouwd
dan het dierlijke, in het dierenrijk evolueert. Zo simpel is het. De monade
van een bloem is in wezen goddelijk, even goddelijk als mijn monade of
die van u, of de monade van de hoogste god. Maar die monade heeft tot
nu toe niet meer dan het bloemdeel van zichzelf ontvouwd. Het heeft uit
zichzelf alleen het bloemdeel, het plantdeel naar buiten gebracht. Als diezelfde
monade voortgaat en groeit en meer uit zichzelf ontvouwt, zal ze
het plantenrijk verlaten en het dierenrijk ingaan, de laagste graad daarvan,
en zich langzaam ontwikkelen door het dierenrijk naar het allerhoogste
stadium daarvan; pas wanneer ze de top van het dierenrijk bereikt
staat ze op het punt vanuit zichzelf het menselijke deel, dat in haar besloten
lag, te manifesteren. Dan verlaat ze het dierenrijk dat haar niets meer
kan leren en gaat de laagste regionen van het mensenrijk binnen. U ziet
dus dat de evolutie zich op onzichtbare gebieden voltrekt. Ze werkt van
binnen naar buiten. Er is geen andere evolutie. Het woord zelf geeft dat
aan, evolvere, een Latijns woord dat ontvouwen, loswikkelen betekent, van
dat wat aanwezig is om ontvouwd, losgewikkeld te worden.
De monade stijgt dus op uit het dierenrijk wanneer ze niets meer kan
leren en treedt het laagste van het mensenrijk binnen, niet als een dier, als