Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

VEREISTEN VOOR HET CHELASCHAP – II 229
A.B.C. – De vraag is: Is chelaschap of het chelaleven het naar buiten
brengen van wat innerlijk aanwezig is of het toevoegen van iets van buitenaf?
En zoals ik het antwoord begrijp, is het beide. Omdat de mens een
deel is, niet te scheiden, als het ware een straal van dit oneindige hart van
het heelal, is alles innerlijk aanwezig en wacht om ontwikkeld te worden;
maar er zouden eeuwen en eeuwen nodig zijn om het enkel en alleen door
het proces van evolutie naar buiten te brengen. Het is een deel van de
aard van dit heelal dat juist door deze onderlinge verweving en verbinding
van de dingen het helpen van het lagere een taak wordt van hen die
het hogere ontwikkelen. Dit is de wet van mededogen. Dit is broederschap.
Dit is liefde. En daarom brengen zij die hun bewustzijn hebben
ontwikkeld, zodat het een grotere liefde omvat, deze innerlijke goddelijke
oneindigheid in grotere mate tot uitdrukking. Zij zijn de meesters. Het is
een deel van hun leven, een uitbreiding van henzelf, dit ruimere bewustzijn
te delen met hun chela’s, waardoor het evolutieproces van de chela
enorm wordt versneld.
Ik herinner me een brief van een van de chela’s van de meesters, in de
begintijd van de Theosophical Society voordat Mw. Blavatsky haar speciale
groep leerlingen had, geschreven aan de leden aan de westkust van
Amerika, waarin werd gezegd dat als men een meester heeft dat vele
incarnaties van evolutie zou overbruggen, vele, vele incarnaties zou
besparen van deze lange meedogenloze strijd, omdat een meester die al
zover is gevorderd u deelgenoot maakt; men krijgt een deel van zijn
bewustzijn, van zijn leven, van zijn goddelijke staat. In een van zijn brieven
uit het boek Letters from the Masters of the Wisdom, ik geloof brief 30,
zegt K.H. het volgende, wat illustreert wat ik bedoel: er was een vat
gevuld met water en een ander leeg. Het ene vertegenwoordigt de meester,
het andere de chela en zij zijn als het ware verbonden door een pijp en
het lege vult zich. Dat is maar één voorbeeld.
Maar denk ook aan deze fundamentele stelling uit De Geheime Leer
(1:47), dat geen enkel evoluerend wezen een evolutiestadium bereikt,
behalve door inspanning en verdienste. Dit proces van chelaschap is een
proces waarin de meester steeds dichter en dichter wordt genaderd, een
proces van steeds meer gelijk worden aan de meester, en dus deelhebben
aan zijn grenzeloos bewustzijn en mededogen.
S.E. – Chelaschap of discipelschap houdt de aanwezigheid of het
bestaan van een leraar in. Het is dus duidelijk dat de zogenaamde zege-