Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

OVER ABSOLUUT LICHT 205
Daarom is de essentiële betekenis van ‘duisternis’ in de stanza’s in de
G.L. homogeniteit van substantie of essentie. Verlichting ontstaat als er
heterogeniteit of differentiatie is. Verlichting verwart, is vaak verblindend,
misleidend. Er zijn veel soorten licht, verschillende nuances of graden
van licht: zonlicht en maanlicht, sterrenlicht en lamplicht, en het
licht van de glimworm, het licht van bolbliksem of van een vuur – veel
soorten licht. Maar al deze soorten zijn die vorm van licht die we illuminatie
of verlichting noemen. Straling per se, wat absoluut licht is, is
onzichtbaar.
De essentiële betekenis van duisternis in de stanza’s is dus homogeniteit
van substantie; en dat is hetzelfde als geest, als we de manier volgen
waarop deze stanza’s zijn geschreven. Al wat tot geest terugkeert wordt
opnieuw homogeen, absoluut; en wat uitgaat van homogeniteit naar
heterogeniteit differentieert en brengt lichtgeving, verlichting voort,
weerkaatst licht. Het is heel mooi omdat al het zijn mooi is; het is allemaal
het magische werk van de geest en als wij het wonderlijke mysterie, het
wonder, konden zien achter wat de christenen in onwetendheid bedoelen
met de Christus, dan zouden we voortdurend in ontzag verkeren; maar
toch is het de geëvolueerde of ontplooide geestzijde van het heelal, die
alles doordringt, de heterogene zijde, gedifferentieerd in vele wezens en
dingen, wat ‘licht’ voortbrengt zoals die term in mystieke geschriften
wordt gebruikt. Essentieel licht of straling per se, om een moderne wetenschappelijke
term te gebruiken, is dus de oorzaak; verlichting of weerspiegeling
of anders gezegd het stromen van energie van het ene wezen of
ding naar een ander wezen of ding, is het gevolg. We hebben hier dus een
paradox: Mystieke duisternis is absoluut licht; gedifferentieerd licht of
verlichting is feitelijk de schaduw of duisternis van absoluut licht.