Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

EVOLUTIE TOT IN HET MENSENRIJK – III 185
kunnen zeggen eeuwigheden geleden. In ieder kosmisch manvantara veranderen
en verbeteren deze astrale modellen in het astrale licht langzaam.
Al blijven de rijken zelf dus altijd dezelfde rijken, ze gaan in de loop der
eeuwigheden langzaam omhoog, maar uiterst langzaam; de monaden
daarentegen evolueren veel sneller.
Verwar hiermee niet een andere gedachte. Er zijn bepaalde snelle veranderingen
in de rijken zelf die echter niet blijvend zijn. Neem als voorbeeld
het menselijk lichaam van nu. Het is wat gratie, symmetrie en
waardige houding betreft niet te vergelijken met de eerste mensen van de
derde ronde of zelfs de mensen van het derde wortelras in deze ronde. Als
men die nu zou zien zou men zeggen: Wat zijn dat een aapachtige lichamen,
beslist aapachtig. Maar ze bezitten geen druppel apenbloed. Denk
dat niet. We gebruiken de term aapachtig omdat de mensapen sinds die
tijd een zekere hoeveelheid menselijk bloed bezitten; en omdat ze heel
langzaam evolueren, niet zo snel als wij mensen hebben gedaan wat vorm,
symmetrie en schoonheid betreft, hebben zij nog steeds wat we een aapachtige
gelijkenis met hun deels menselijke voorouders kunnen noemen.
Maar de mensen op de maanketen leken, ongeveer in dezelfde periode
waarin wij nu zijn, vrij veel op ons zoals we nu zijn, en er was een tijd
waarin ze er tamelijk aapachtig uitzagen, maar geen greintje apenbloed
bezaten. Ik hoop dat ik dit duidelijk heb gemaakt, want het heeft vijftig
jaar geduurd voordat theosofen het onderscheid begrepen.
Wat betekent dit? Het betekent dat, al evolueren en verbeteren de
rûparijken bijzonder langzaam, ze niettemin vlagen van en impulsen tot
grote verbetering kennen die zich niet kunnen handhaven. Ze vallen
terug, degenereren en gaan achteruit. Ik heb het nu over de rijken, niet
over de monaden die in die rijken incarneren. Ik spreek over de rûparijken.
Waarom dat zo is, heb ik al gezegd. De beweeglijke materie die
ons lichaam vormt, wordt door de natuur gedwongen een zekere ontwikkelingslijn
te volgen, deels door de inherente svabhåva, maar deels ook
door de vorm in het astrale licht.
Is het mogelijk dat wat ik zojuist heb gezegd is te rijmen met de uitspraak
die ik deed en die u bij H.P.B. vindt, dat de dieren op de maan de
mensen in deze keten werden? Dat onze dieren die nu bij ons zijn de
mensen zullen worden in de volgende aardketen, het kind van deze
keten? De oplossing ligt in het feit dat als men een dergelijke uitspraak
hoort en overweegt, men alles wat men van de theosofie heeft bestudeerd
daarbij moet betrekken. Als men andere dingen die H.P.B en ik hebben