Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

EVOLUTIE TOT IN HET MENSENRIJK – III
Er is mij gevraagd nog iets te zeggen over de wijze waarop de monaden
van het dierenrijk overgaan naar het mensenrijk. De vraag in het algemeen
is deze: Wilt u precies zeggen wat het verschil is tussen de dierlijke
monaden in de dieren en de dierlijke monaden in de mens. Welnu, ik heb
dit mijzelf aangedaan en krijg mijn verdiende karma, want in mijn diepe
verlangen u iets te geven van wat ik heb bestudeerd en geleerd, deed ik
lang geleden de uitspraak, zowel in gesprekken als in een of meer van
mijn toespraken, dat wat de dieren waren op de maanketen de mensen
werden op deze keten en dat wat nu op aarde onze dieren zijn, de mensen
worden in de wederbelichaming van onze aardketen. Dat bracht heel wat
aan het rollen! En terecht. Ik was heel blij dat deze discussies en gesprekken
begonnen. Ik heb enkele studenten kunnen helpen om hun denken
wakker te schudden. Ze namen teveel dingen te gemakkelijk als vanzelfsprekend
aan. Ze willen die bestuderen, onderzoeken. Maar kennelijk zijn
er velen die het niet begrijpen en ik neem ze dat helemaal niet kwalijk.
Het is geen gemakkelijk onderdeel van de leer. Het was mijn bedoeling
dit onderwerp naar buiten te brengen omdat sommige theosofen in de
wereld van nu die niet tot onze Society behoren, is geleerd of de leer hebben
aanvaard dat wij mensen de mensapen op de maanketen waren, en dat
is geheel onjuist. Er waren mensapen of wezens gelijk aan mensapen op
de maan toen de maanketen zijn einde bereikte – vóór onze aardketen
ontstond – maar die mensapen werden, zoals u dadelijk zult zien, mens.
Ik verwachtte inderdaad dat deze gesprekken zouden plaatsvinden. Ik
voorzag ze. Ik verwelkomde ze. En telkens als mij in de afgelopen negen
jaar werd gevraagd, zoals iemand me zei, het uit te leggen, heb ik mijn
gezicht in een plooi getrokken en zei ik, ‘Is dat niet interessant! Ga door
met uw studie en u zult het ontdekken’. Ik wilde namelijk dat u de antwoorden
zelf vond omdat ik maar al te goed weet dat u nooit iets zult
begrijpen, het nooit een deel van uw intellect, een deel van uzelf zult
maken, tenzij u zelf achter het antwoord komt. Als u alleen iets wordt verteld
is dat zoals een kind op school leert. Als het geen bijzondere interesse
heeft, zal het kind het niet onthouden. Maar ik heb gevolgd hoe deze
gesprekken over de dierlijke zielen in de twee rijken verliepen en nu is het
punt bereikt waarop er, denk ik, voldoende degelijk werk is verricht,