Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

GOED EN KWAAD
Onlangs deed iemand de uitspraak dat alle krachten en substanties, energieën
en eigenschappen van het universele zijn in wezen goddelijk zijn.
Deze uitspraak is in abstracte of absolute zin juist als we ons denken naar
binnen richten tot in het hart van parabrahman. Maar de uitspraak, zoals
ze werd gedaan, is niet voldoende. Als de uitspraak wel afdoende was, zou
er nergens in de oneindigheid kwaad bestaan. Met andere woorden, er
zou geen scheiding kunnen zijn tussen hoog en laag, goed en slecht,
rechts en links – met andere woorden, geen ‘paren van tegengestelden’ –
want alles zou goddelijk zijn. Het zou een bevestiging betekenen van het
onfilosofische gepraat van sommige moderne absoluut-idealistische theoretici:
‘Alles is goed’ – wat beslist geen werkelijk filosofische uitspraak is.
Al is het juist dat er tegen de absolute zin van de uitspraak waarschijnlijk
geen bepaald bezwaar kan worden gemaakt – want het goddelijke
bestaat, de volstrekte godheid, parabrahman, het hart ervan, en daarboven
en nog meer naar binnen, wat de wortelloze wortel van alle wezens
en dingen is – we hebben het dan over parabrahman, de oneindigheid in
haar ontoegankelijke hoogste gebieden, onbereikbaar voor het menselijk
intellect; het gaat hier om het oneindige en zeg mij eens wanneer het
oneindige zichzelf in ‘paren van tegengestelden’ verandert en aan de ene
kant manvantara en aan de andere kant pralaya ondergaat. Oneindigheid
betekent absolute, grenzeloze, begin- en eindeloze onveranderlijkheid in
die zin dat de oneindigheid, als oneindigheid, nooit het eindige of het
beperkte wordt; maar binnen het oneindige bevinden zich menigten van
werelden en stelsels van werelden die in de eeuwigheid voortdurend en
altijd maar weer evolutionaire veranderingen ondergaan en gekenmerkt
worden door ‘paren van tegengestelden’. Er komt dus nooit een tijd,
nooit in de verste eeuwigheid, dat alles, d.w.z. de hele oneindigheid, verdwijnt
in het hart van parabrahman; want dat zou betekenen dat de
oneindigheid verandert en soms in manvantara en soms in pralaya verkeert.
Maar deze veranderingen slaan alleen op gemanifesteerde dingen
en de oneindigheid is als oneindigheid nooit aan manifestatie onderworpen,
want alleen eindige dingen veranderen. Zolang de oneindigheid
is, zolang de eeuwigheid duurt, dat wil zeggen eeuwig zonder einde, zullen
‘goed’ en ‘kwaad’, die een tegenstelling betekenen, de eeuwige wegen