Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

NIET MIJN WIL, MAAR DE UWE GESCHIEDE 147
doen, iets bereiken of falen? Een academische vraag. Ik weet wat uw antwoord
zal zijn en in dat antwoord ligt de sleutel tot alles. De reden dat we
falen, dat we niets bereiken, dat we op het pad struikelen, dat we zwakkelingen
zijn, dat we bang zijn, is dat, ook al zijn deze zwakheden niet onszelf,
we ze wel zo beschouwen en eer bewijzen. We zijn onze ergste
vijanden. We weten niet hoe we op waardige wijze moeten dienen; en niemand
kan onvoorwaardelijk dienen en zó dat de innerlijke glans het meest
toeneemt en door zijn karakter en kennis van hem uitstraalt, voor hij
beseft dat dienen grootsheid betekent. Maar wie weet dat niet in zijn
hart? We leren meer door te dienen, en natuurlijk op de juiste wijze te
dienen, dan op welke andere manier ook.
Kijk eens naar de natuur om ons heen en u zult zien waarom H.P.
Blavatsky, de belangrijkste stichter van de theosofische beweging, in de
begindagen van haar onderricht zei dat iemand theosoof is als hij theosofisch
handelt; dat men geen recht heeft op de naam theosoof tenzij men
zijn filosofische beginselen in praktijk brengt, in dienst stelt, want alleen
op die manier kan men bewijzen dat men erin gelooft. Anders is men
zoals de huichelaars en farizeeërs – die naam is trouwens op droevige
wijze misbruikt en betekent in Europese talen nu huichelaars.
Enkele jaren geleden deed een geestelijke de uitspraak dat als de leringen
van Jezus de avatåra in praktijk zouden worden gebracht, met andere
woorden werden toegepast, de beschaving dat niet zou overleven. Denk
eens na! Is het te geloven dat iemand zo spreekt over de leer en het leven
van iemand die de Zoon van God werd genoemd? Is het mogelijk dat het
christendom zijn eigen meester en leraar verstoot en, door te weigeren
hem te volgen, zijn eigen graf heeft gegraven? Ik vraag u. Een theosoof
zegt dat de leringen van de avatåra Jezus zijn bedoeld om ernaar te leven
en om ze in praktijk te brengen. Wijs mij een beschaving die ten onder zal
gaan door het beoefenen van recht en rechtvaardigheid, van zuiverheid,
eer en waarheid. Wie wil een beschaving instandhouden waaraan die dingen
ontbreken? De waarheid is dat het hart van de mens edeler is dan zijn
hoofd; en al mogen geestelijken hun leraar en zijn zogenaamde religie
afwijzen, het hart van de mens is veel wijzer, want de mens heeft eer en
waarheid en moed en zuiverheid en wat we heiligheid noemen altijd liefgehad
en min of meer in praktijk gebracht. Het is een monsterlijke
gedachte te zeggen dat door de leringen van het christendom te volgen
men de beschaving ten onder doet gaan. Het zal een beschaving stichten
die eeuwig duurt: rechtvaardigheid tegenover allen, onrecht tegenover