Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

DE OORSPRONG VAN GOED EN KWAAD
De orthodoxe joodse rabbi’s verklaarden dat de oorsprong van het kwaad
in de wereld de scheppingsdaad van Jehova was en ze verwezen naar hun
beroemde oude profeet Jesaja (45:7):
‘ik . . . formeer het licht en schep het duister; ik sticht vrede en schep
het kwaad; ik, de HEER, doe al deze dingen.’
De joodse rabbi’s zeiden daarom dat de oorsprong van het kwaad ligt
in een godsbeschikking. Adonai, de Heer, schiep het.
Een theosoof weet hoe dit moet worden geïnterpreteerd in de zin
waarin de profeet Jesaja – of hij die schreef uit naam van de profeet Jesaja
– het had bedoeld. Maar als u de uitspraak accepteert in de oppervlakkige
betekenis, beseft u dan in welke impasse u logisch redenerend verzeild
raakt? Het kwaad is in de wereld omdat het door de Heer werd geschapen.
Daarom is het kwaad een goddelijke beschikking en gerechtvaardigd,
en als er kwaad is in mijn hart is dat door de Heer geschapen want
‘ik, de Heer, doe al deze dingen’. Als het joodse heilige boek goddelijk is
geïnspireerd, woord voor woord, dan ziet u waar dat toe leidt. Overigens
waren de christenen, zelfs in die begintijd, veel te verstandig en voorzichtig
om de oppervlakkige betekenis van deze uitspraak in Jesaja te
accepteren.
Enkele weken geleden, toen ik dit citaat uit Jesaja opzocht in de
Hebreeuwse bijbel en het oorspronkelijke Hebreeuws nasloeg, ontdekte
ik dat de Engelse ‘Authorized Version’ de kracht van het oude
Hebreeuws versluiert; daarin is als vorm van het hoofdwerkwoord voor
de goddelijke activiteit overal het tegenwoordig deelwoord gebruikt. Dus
met deze werkwoordsvorm luiden ze: ik ben formerende het licht en
scheppende het duister, nu in het heden. Ik ben vrede stichtende en
kwaad scheppende. Ik, Jehova, ben nu deze dingen doende. – De
gedachte is niet dat goed en kwaad eens en voor altijd ergens in het verleden
werden geschapen, maar dat het een voortgaand proces is. De
bedoeling is duidelijk; het is een mystieke uitspraak, bedoeld om te worden
uitgelegd als het langzame evolutionaire uitstromen uit de schoot
van het goddelijke van de menigten evoluerende schepsels, entiteiten,
dingen, voortgestuwd door karmische impulsen uit het verleden; zodat al
wat IS, in een voortdurend proces is van voortbrenging en evolutie: