Aspecten van de occulte filosofie - Theosofisch Genootschap ...

118 ASPECTEN VAN DE OCCULTE FILOSOFIE
ledig over zijn krachten beschikt en daarin wordt bepaald of hij omhoogof
omlaaggaat; want in de zomer zijn ook de vruchten gereed om te worden
geoogst. Het graan is gedorst en opgeslagen. De natuur is rijk en
machtig, stroomt over van uitbundige levenskracht. Daarna komt het
vierde heilige jaargetijde, de herfstnachtevening, als de zon afscheid
schijnt te nemen van de noordelijke streken en zijn reis vervolgt naar het
zuiden. De dagen worden korter, de nachten langer, het wordt kouder op
aarde. De bladeren vallen, de sappen trekken zich uit de twijgen, bladeren,
takken en stam terug in de wortels. Er komt rust en vrede. Dit werd
het jaargetijde van de grote overgang genoemd.
Zo leerden de Ouden dat het geestelijke leven dat onze wereld leidt,
zijn tijd van geboorte, zijn tijd van adolescentie, zijn tijd van volledige
materiële macht en kracht en zijn tijd van heengaan heeft om dan
dezelfde cyclus opnieuw te beginnen, laten we hopen op een iets hoger
gebied. Het ene jaar volgt op het andere, het ene jaargetijde op het
andere; de manvantara’s komen en de manvantara’s gaan, de pralaya’s
komen en gaan. Maar het goddelijke duurt altijd voort.
Deze vier lokapåla’s of bestuurders van de wereld zijn als het ware de
vier karmische godheden; eigenlijk niet zozeer enkelvoudige entiteiten,
dan wel hiërarchieën van goddelijke wezens en iedere lokapåla vertegenwoordigt
een hiërarchie, één die de manvantara of het begin van gemanifesteerd
leven in onze wereld inluidt. Als haar taak is verricht, neemt de
tweede hiërarchie die van haar over. De tweede lokapåla betreedt het
strijdperk van activiteiten en draagt een tijdlang de last, zoals de toortsdrager
in een wedloop naar het doel rent en als hij dat bereikt de toorts
aan de volgende hardloper overgeeft, die hem naar het volgende doel
brengt.
Als de tweede lokapåla zijn werk heeft gedaan, wordt de toorts, de
taak, aan de derde overgedragen; daarna aan de vierde en dan is de cyclus
voltooid. Er is karma uitgewerkt en nieuw karma door de lipika’s, de goddelijke
griffiers, in het levensboek geschreven. In het volgende manvantara,
het volgende tijdperk van manifestatie, zal de lokapåla opnieuw tot
geestelijke en intellectuele activiteit komen.
Dit zijn heel abstracte en inderdaad goddelijke ideeën, moeilijk voor
westerlingen die niet gewend zijn aan deze gedachten. De eerste christenen
raakten erdoor geboeid, wat erop wijst dat ze iets van de oorspronkelijke
goddelijke wijsheid van de theosofie bezaten. Maar ze hadden moeite
om het uit te leggen. De innerlijke betekenis van de vier dieren – de